Het verhaal
De nakomer vertelt het leven van Simon Minderhout, het nakomertje van een huwelijk tussen de Groningse Jacob en de weduwe Neletta. Simon groeit op in Drenthe, waar zijn onorthodoxe vader door gelukkig toeval (een uitbraak van de Spaanse griep heeft alle beschikbare kandidaten om zeep geholpen) gemeentesecretaris is. Hij heeft een heerlijk vrije jeugd en beleeft vele avonturen met zijn hondje Prins.
In het tweede deel van de roman studeert Simon farmacie en filosofie en neemt daarna de apotheek van zijn oom over in Maassluis. Zijn studie filosofie komt in het slop doordat hij zijn scriptie, tegen de zin van zijn hoogleraar, over het antisemitisme in de Duitse wijsbegeerte schrijft.
Simon integreert niet echt met de lokale bevolking. Als de oorlog uitbreekt, ontstaat er in Maassluis al snel een georganiseerde vorm van verzet tegen de Duitsers. Simon wordt daar, tot zijn verdriet, niet voor gevraagd. Toch raakt hij betrokken als een verzetsmeisje bij hem medicijnen komt bietsen voor een van haar kameraden. Simon wordt tot over z'n oren verliefd op deze Hillegonda en volgt haar om erachter te komen waar zij woont. Dat wordt door de leden van de verzetsgroep niet op prijs gesteld en Simon blaast de aftocht nadat hij in elkaar is gerost.
In het laatste deel van het boek speelt zich veertig jaar na de oorlog af. Simon is een oude man met de nodige gezondheidsproblemen. Als hij in de krant leest dat hij verantwoordelijk zou zijn voor het verraad van de verzetsgroep van Hillegonda, is hij compleet in de war. Zijn vriend Aaron vindt dat ze, omdat de media alleen maar bezig lijkt de boel op te hitsen, zelf uit moeten zoeken wat er gebeurd is. En zo ontmoet Simon Hillegonda opnieuw. Zal ze geloven dat hij niets met het verraad te maken heeft gehad?
Maarten 't Hart heeft met de nakomer weer een mooi verhaal afgeleverd. En toch voelt het een beetje... onbevredigend. Het lage tempo, de natuurlijk weer erg uitgesponnen theologische discussies, en vooral ook het laatste deel waarin voor mij de plot tot een nogal kunstmatig eind gebracht werd, die maakten dat ik hier en daar wel het gevoel had een zeer gedateerd boek te (hebben ge)lezen. Daarom: drie sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten