dinsdag 26 augustus 2003

Jessica Durlacher - Het geweten



Het verhaal
Erna beschrijft haar tragische liefdesgeschiedenis met Samuel. Zij zijn beiden kinderen van kampoverlevenden. Hun ouders gaan er op totaal verschillende manier mee om en dat werkt door in de relatie tussen Erna en Samuel.

Dit kun je maar beter links kunt laten liggen. Ik vond het een zeurderig verhaal over zeurkonten... Pas na drie pogingen heb ik het uitgelezen en dat was niet nodig geweest.

Nee, dit boek haalt het bij lange na niet bij De Dochter, dat ik prachtig vond.

maandag 25 augustus 2003

Hjerborg Wassmo - Het boek Karna



Waar ik het eerste deel ronduit prachtig vond was het tweede boek teleurstellend. Daardoor heb ik anderhalf jaar zitten dubben of ik nou wel of niet deel 3 moest lezen. Na een warme aanbeveling toch maar het derde deel ter hand genomen. En het was inderdaad prachtig.

Einde van de 19e eeuw: Karna is de dochter van Benjamin (de hoofdpersoon van deel 2) en daarmee de kleindochter van Dina (de hoofdpersoon van het eerste deel). Ze is in deel 2 buitenechtelijk verwekt door Benjamin tijdens zijn studie geneeskunde in Denemarken en haar moeder sterft bij haar geboorte. Benjamin neemt zijn verantwoordelijkheid (eindelijk!) en neemt Karna mee naar zijn geboortegrond: Reinsnes, in Noord-Noorwegen. Ze blijkt aan epilepsie te lijden en boezemt de bevolking aldaar veel angst in. We lezen mee hoe ze opgroeit tot een jonge vrouw. Gelukkig komt Dina weer flink voor in dit derde deel. Die is nog immer zeer scherp. Heerlijke vrouw.

Een waardig eind van een mooie trilogie (al had deel 2 niet mijn liefde)...

zondag 24 augustus 2003

Renate Dorrestein - Voor liefde: klik op F



Onlangs was ik aan het snuffelen bij ehhh... ik weet het niet eens meer, maar goed, ik was dus aan het snuffelen in een boekhandel of boekenmarktje of zo :-) En wat kwam ik daar tegen? Het werkje:' Voor liefde: klik op F' van Renate Dorrestein.. Een dun boekje (30 p.) in een schattige uitgave (een hartje gestanst uit het voorblad, en een tweede roze voorblad daarachter), uitgegeven door Brokaat.. Een gelimiteerde uitgave: 1300 ex. waarvan dit genummerd exemplaar 1223 is. Onweerstaanbaar toch? Ja, en als enorme Dorrestein- fan was ik natuurlijk direct verkocht (en het boekje aan mij)

Van de blurb (die niet achterop staat, daar staat nl. een stukje Dorrestein-handschrift, maar op de laatste pagina):
Het verhaal verscheen in 1998 in 'Het moment van de eeuw', een gezamenlijke uitgave van de Vereniging NBLC, Probiblio, een aantal Provinciale Bibiotheekcentrales en openbare bibliotheken.

Tot zover het goede nieuws. Nu de 'Afknapper van de Eeuw'! Wat een flauw en nietszeggend niks-verhaaltje: in de verre toekomst leeft een 'ding', gekoppeld aan een hart uit de oudheid, nl. de 20e eeuw. En dat is dan aanleiding tot een nietszeggend, flinterdun essaytje over niks, noppes. Nee, het was zonde van de 15 minuten leestijd. Mag een fan van een schrijfster van het kaliber van Dorrestein misschien IEts meer verwachten van zo'n schattig boekje?

Maar weggeven? Nee, dat doe ik lekker niet. Daarvoor is het toch echt een té leuke uitgave! :-) En toch blijf ik Dorresteinfan...

zondag 17 augustus 2003

Overige vakantieboeken 2003



Wat las ik zoal in de afgelopen weken maar waar ga ik niet apart over bloggen?
* Heleen van Royen - Godin van de jacht. Een kadootje. Ik ben niet zo van de expliciete seks, en daar staat dit boek bol van, maar er zitten wel echt hilarische scenes in. Een leesbaar chipsje dus
* Terry Pratchett - Thief of time. Hilarische fantasy. Heerlijk ontspannend, tussendoortje voor bij mijn lief op het nachtkastje...

maandag 11 augustus 2003

Selma Lagerlöf - Niels Holgerssons wonderbare reis



Deze vakantie las ik onder andere ons maandboek van Selma Lagerlöf - Niels Holgerssons wonderbare reis. Dit boek won de Nobelprijs voor de literatuur in 1909, bijna een eeuw geleden dus. Deels in zonnig Zeeland, de rest in al even zonnig New York. Om me van daar te verplaatsen naar het Zweden van begin 20e eeuw was niet moeilijk!

Het verhaal is in twee zinnen samen te vatten: dierenpestend rotjochie uit het zuiden van Zweden wordt in een kabouter veranderd en zal pas weer in een jongen terug worden getoverd als hij zich heeft leren gedragen. Hij vliegt een zomer mee richting het Hoge Noorden met een befaamde groep wilde ganzen, op de rug van Maarten, een tamme gans van de boerderij van Niels' ouders en beleeft allerlei avonturen voor hij weer terugkeert op het ouderlijk nest.

De charme van het boek zit er voor mij deels in dat ik het landschap van zuid-Zweden ken (ik ben er een paar keer geweest). Zo is er een hoofdstuk waarin er sprake is van een bijzondere dierenbijeenkomst: de grote kraanvogeldans op de Kullaberg. En op die Kullaberg heb ik al drie keer gestaan. Wat een prachtige omgeving! De omschrijving klopt 100 jaar later nog perfect! En zo zijn er nog meer beschrijvingen van Skane (het zuiden van Zweden) die ik goed kon herkennen. Noordelijk ben ik nooit geweest maar ik vermoed dat ook hier de beschrijvingen vast nog vaak verrassend actueel zouden zijn.

Het boek geeft een mooi beeld van het Zweden aan het begin van de 20e eeuw. Veel maatschappijkritiek (over bijvoorbeeld het werken in de mijnen), doorspekt met verhalen, mythen, sagen uit/over de verschillende landstreken. Hier en daar ook ontzettend gedateerd en één verhaal zou nu echt niet meer kunnen (een verhaal over de immer onbetrouwbare zigeuners, de Taters).

De uitgave die ik las is versierd met prachtige tekeningen van Anton Pieck, die absoluut een hoop aan het verhaal toevoegen.

Mooie schrijfstijl bovendien. Vaak worden allerlei uitroepen herhaald:
'De eersten die de wilde ganzen die dag zagen waren de mijnwerkers op Taberg, die erts braken uit de bergwand. Toen ze hen hoorden kakelen, hielden ze op met het boren van hun loopgraven en een van hen riep de vogels toe: "Waar gaan jullie heen? Waar gaan jullie heen?" De ganzen begrepen niet wat hij zei, maar de jongen boog zich over de ganzenrug en antwoordde in hun plaats: "Daarheen waar geen houweel of hamer is!" Toen de mijnwerkers die woorden hoorden, dachten ze dat het hun eigen verlangen was, dat door het ganzengekakel heen klonk in mensentaal. "Neem ons mee! Neem ons mee!" riepen ze. "Van 't jaar niet, van 't jaar niet!" riep de jongen.'

En zo komen ze dan langs arbeiders van een papierfabriek, die ook niet meemogen naar daar 'waar geen machines of stoomketels zijn' en de arbeidsters van de lucifersfabriek niet naar daar 'waar geen kaarsen of lucifers nodig zijn' etc. etc.

Selma komt zelf ook nog even langs, waardoor je een idee krijgt waarom ze dit boek schreef: 'Maar nu moet ik vertellen hoe wonderlijk het was dat er juist in dat jaar, toen Niels Holgersson rondvloog met de wilde ganzen, een vrouw was, die er over liep te denken een boek te schrijven over Zweden, dat geschikt zou zijn voor kinderen om op school te lezen.' Het boek wil niet vlotten, tot ze een gesprekje heeft met Niels, die haar zijn avonturen vertelt, en voilá, het boek over Zweden is geboren. Leuk gevonden!

Al met al: nog immer zeer lezenswaardig!

zondag 10 augustus 2003

Edna O'Brien - In het woud



Bij de bieb alleen het Nederlandstalige exemplaar van het boekgrrlsmaandboek van juni voorhanden. Nou ja, dat mag de pret niet drukken, dacht ik. Inderdaad, dat is niet van belang.

Het is een behoorlijk goede vertaling (al ken ik het origineel niet :-) ), maar pret? Nee, want wat een naar boek. En dan bedoel ik niet dat het een slecht boek is, in tegendeel, maar het verhaal is zo ijzingwekkend dat ik er niet van kon slapen. Het is overigens een whydunnit en geen whodunnit.

Ik las het terwijl ik voor het eerst alleen met mijn kindertjes op vakantie was, een overwinning op zich, en dan moet je dus niet een boek lezen over de ontvoering van een alleenstaande moeder met kind. Ril, ril.

Wat mij zo opviel was dat iedereen in het dorp zo gefixeerd was op zijn/haar eigen hachje dat ze daardoor dat wat ze zien of horen van hetgene er met Eily gebeurt, gewoonweg wegredeneren. Hier stelt Edna O'Brien voor mijn gevoel de lezer de vraag: hoe zou u reageren?

Pas achteraf las ik de blurb waarop vermeld staat dat het gebaseerd is op feiten. Och mijn hemel, twas maar goed dat ik dat niet van tevoren wist. Nu kon ik tijdens het lezen nog denken: gelukkig is het allemaal maar verzonnen.