woensdag 30 oktober 2002

Ian McEwan - Enduring love



Zondag met stormweer begonnen in dit boek, tsjonge, het weer paste goed bij de inhoud!

De eerste alinea zet zo goed de toon: 'The beginning is simple to mark. We were in sunlight under a turkey oak, partly protected from a strong, gusty wind. I was kneeling on the grass with a corkscrew in my hand, and Clarissa was passing me the bottle - a 1987 Daumas Gassac. This was the moment, this was the pinprick on the time map: I was stretching out my hand, and as the cool neck and the black foil touched my palm, we heard a man's shout. Next thing, I was running towards it.'

Tot vlak voor het eind extreem geboeid gebleven: doet Jed dat nou allemaal wel of niet? Ril, ril, snel doorlezen!!! Maar dan: hoofdstuk 22:

V

E

R

K

L

A

P

P

E

R

Die idiote schietpartij! Wat een afknapper!! En vanaf dat moment was het voor mij afgelopen: Clarissa weg (logisch), maar later weer terug! En dan nog maar gelijk even een kindje adopteren ook. Bleh! Gelukkig blijft Jed gek als een deur, maar zit 'veilig' opgesloten.

Ik heb in mijn eigen hoofd een ander eind geconstrueerd, waardoor het onduidelijk blIJft of Jed nou echt de brieven etc. schrijft, of dat Joe degene is die doordraait: Joe (of Jed, dat doet er eigenlijk niet toe) schiet tijdens de confrontatie Clarissa dood, Jed rent weg en Joe verdwijnt achter tralies (want niemand gelooft natuurlijk dat Jed er iets mee te maken heeft). Zo, veel bevredigender!

Wat ik wel weer heel origineel vond was het 'wetenschappelijke' artikel aan het einde waarin de casus nog eens werd beschreven. Leek net echt. En de brief van Jed waarmee het boek eindigt: schitterend! Wat een rillingen bezorgde me dat!

zaterdag 26 oktober 2002

Julia Alvarez - In de naam van Salomé



Gisterenavond een mooi boek uitgelezen: Julia Alvarez - In de naam van Salomé.

Het boek gaat over twee vrouwen, moeder en dochter. Ze hebben echt geleefd: Salomé Ureña en Camila Henríquez Ureña. Salomé was halverwege de 19e eeuw de 'nationale dichteres' van de Dominicaanse Republiek. Zij trouwt met een man die niet alleen overspelig is, maar ook nog korte tijd president wordt in een tijd van tig regeringen in even zoveel jaar.

Camila groeit op op Cuba, waarheen de verdreven president met zijn nieuwe gezin (Salomé overlijdt als Camila 3 is) moet vluchten. Later moet zij ook Cuba verlaten en bouwt ze een nieuw leven op in de VS. Het boek begint als zij 65 is (in de jaren '60 van de vorige eeuw) en na haar pensioen besluit terug te gaan naar Cuba om zich in te spannen voor de revolutie van Fidel Castro.

Het verhaal is op een bijzondere manier verteld: de dochter vanaf het moment dat ze 65 is en dan terug in de tijd, de moeder vanaf het moment dat ze een jaar of 10 is en dan vooruit. De hoofdstukken over moeder en dochter wisselen elkaar af. Mooie compositie...

De broeierigheid van het Caribisch gebied: op zowel politiek gebied als ook op sexgebied: passiviteit van de vrouw, overspel, niet geaccepteerde homosexualiteit, eindeloze hoeveelheden zwangerschappen (en miskramen) is mooi beschreven.

Één minpuntje maar voor de niet 'hispanohablantes' (Spaanssprekenden): er staan vrij veel Spaanse uitdrukkingen in het boek, onvertaald (ook geen vertaling achterin). Dat is jammer, want daardoor kun je soms de titel van een hoofdstuk niet goed begrijpen als je geen Spaans spreekt.

dinsdag 15 oktober 2002

Jonathan Franzen - The corrections



Ben inmiddels over de helft en wat een prachtig rotboek is dat: rotboek omdat het verhaal zO deprimerend is dat ik er wakker van heb gelegen (gEEn goed idee op vakantie), prachtig omdat het enorm goed geschreven is. Dus rillend genieten!!

Voor mij is die titel ongelooflijk duidelijk: Iedereen is bezig met corrigeren. Van andere mensen, verwachtingen, relaties, het verleden, etc, etc. Correcktall is natuurlijk het toppunt: een medicijn waarmee je de hersenen kunt corrigeren.....

Ik las in de VK van afgelopen zaterdag dat maar liefst 40 % van de patienten met Parkinson last heeft van depressies (mooie foto van Claus erboven). Dus dat Alfred depressief was, klopt wel. Is Parkinson erfelijk? Dat zou ook Gary's depressie verklaren (beginnende Parkinson??).