zondag 31 oktober 2004

Mark Haddon - The curious incident of the dog in the nighttime



This book is great! I heard so much about it that I was dying to read it. Well, it defenitely was worth waiting for.

Christopher is so cute (if that is the correct word in English, can´t find my dictionary at the moment, the Dutch word is: ontroerend), but I can imagine that living with such a child is extremely exhausting.

I loved the numbering of the chapters (in prime numbers). The strange things about food, colours, numbers. Trying to get everyting into some kind of logical scheme, makes Christopher feel safe: schemes are something he can relate to. Emotions aren´t.

Some of my favourite quotes:
Christopher has problems reading face and body language. He has his teacher draw facial expressions for him on a piece of paper to help him understand other people´s emotions:
´I got Siobhan to draw lot of these faces and then write down next to them exactly wat they meant. I kept the piece of paper in my pocket and took it out when I didn´t understand what someone was saying. But is was very difficult to decide which of the diagrams was most like the face they were making because people´s face move very quickly.´
´I could tell that he was angry because he was shouting´

Christopher is a science-believer. While watching a video on life in the deepest parts of the oceans:
´I like this bit because it shows you that there is always something new that science can discover, and all the fats that you take for granted can be completely wrong.´
And a few pages later:
´Lots of things are mysteries. But that doesn´t mean there isn´t an answer to them. It´s just that scientists haven´t found the answer yet.´

His love for timetables:
´Because time is not like space. And when you put something down somewhere (...), you can have a map in your head to tell you where you have left it, but even if you don´t have a map it will still be there because a map is a representation of things that actually exist (...). And a timetable is a map of time, (...). And this is why I like timetables, because they make sure you don´t get lost in time.

woensdag 27 oktober 2004

J.M. Coetzee - Life and times of Michael K.



Ik las Life and times of Michael K. van Coetzee (in het Nederlands want mijn biebje is niet zo ruim gesorteerd).

Het verhaal: Michael K is een sociaal zwakke man, hij werkt als hovenier voor de gemeente. Zijn meest opvallende 'eigenschap' is zijn hazelip. Als zijn moeder ziek wordt en daardoor niet meer kan werken, en bovendien de burgeroorlog in hun stad (Seepunt wordt genoemd, is dat een stadsdeel?), vluchten ze naar het platteland waar zij vandaan is gekomen, allerlei controlposten ontwijkend. Helaas sterft zijn moeder onderweg (huiveringwekkend beschreven scenes van in en om het ziekenhuis) en Michael besluit haar as toch 'thuis' te brengen. Maar dan wordt hij als 'landloper' opgepakt en in een kamp gestopt. Langzaam teert Michael in op zijn reserves. De rest vertel ik niet, dan wordt het een verklapper.

Prachtig, maar zo afstandelijk, net als Michael zelf, is zijn leven beschreven. Net als in IJzertijd wordt nergens genoemd welke kleur Michael heeft, maar de gebeurtenissen spreken boekdelen.

woensdag 20 oktober 2004

Amelie Nothomb - Antichrista



Gisterenavond zat ik in de trein terug en ik las in dat uurtje Amelie Nothomb - Antichrista. Wat een vreemd boekje.

Het verhaal
Blanche is een 16 jarig meisje dat naar de Universiteit gaat. Ze is sociaal gezien niet zo sterk (en ook een stuk jonger dan de rest van de studenten) dus ze is nogal eenzaam. Tot de populaire Christa haar aanspreekt. Blanche droomt ervan dat ze vriendinnen zullen worden en is zeer vereerd als Christa een keer met haar mee naar huis gaat. Maar eigenlijk gaat het direct al fout. Naar buiten toe lijkt het zo'n leuke meid, maar Christa blijkt geen respect te hebben voor Blanche, ze speelt met haar. De ouders van Blanche zijn zeer gecharmeerd van de vlotte Christa en bieden haar onderdak aan voor door de week: ze mag dan de kamer van Blanche met Blanche zelf delen. En zo wordt Blanche steeds verder bij zichzelf, haar ouders en haar veilige plek (haar kamer) weg gedreven. Dit kan natuurlijk niet goed gaan. Blanche besluit er wat aan te doen. Ik vertel niet wat, anders is het een verklapper van jewelste.

Ik weet niet zo goed of ik het nou goed moet vinden of eigenlijk niks. De eindeloze herhalingen van Blanche die maar tegen zichzelf tekeer blijft gaan dat ze zo slap en niks is, gingen me ernstig tegenstaan. Dat weet ik nu wel, dacht ik en ik wilde het boekje dichtslaan. Gelukkig kwam toen de ommekeer.

vrijdag 15 oktober 2004

Mies Bouhuys - De klepel of de klok



Ik lees als tussendoortje een oud kinderboekenweekgeschenk: De klepel of de klok van Mies Bouhuys, met als ondertitel 'je weet niet wat je ziet', uit 1979. Enig boekje over een schatzoekerij van een paar kinderen. In de kantlijn telkens kleine puzzeltjes, van die eh... hoe noem je dat ook al weer, gezichtsbedrogdingen, met cirkeltjes en lijntjes en zo. Heerlijk, ik trap er 25 jaar later dus nog steeds in!

vrijdag 8 oktober 2004

Kinderboekenweek!



De kinderboekenweek is weer begonnen! Voor mij (ok ok, ook voor de kinderen ;-) ) een van de hoogtepunten in het jaar.

We begonnen dit jaar weer met het tradionele kinderboekenfeest in het Utrechtse stadhuis. Daar liepen mw Helderder en Pluk rond (Pluk gaat bijna in premiere!), en die stelden de verschillende kinderboekenschrijvers op geestige wijze aan het publiek voor.

Daarna met de jongste (4 jaar) naar een voorstelling van Sieb Postuma geweest, over het hondje Rintje en zijn vriendinnetje Henriette. Enig! En het boek prachtig gesigneerd meegenomen. Ondertussen de andere kinderen gestald bij 'Superguppie'. Groot succes (jammer dat ik daar zelf niet bij was). Dus dat moest ook mee. En zo nog wat boeken, voor ieder echt niet meer dan één (anders sjouwt Elsje zich een breuk :-) en heeft daarna ook nog pijn aan de portemonnee :-)) ).

Waar ikzelf helemaal weg van was, was van Guus Kuijer, die ik al las toen ik zo oud was als mijn kinderen nu. De grote Madelief-verzameling met handtekening staat dus nu te pronken op het buffet.

En de oudste mag nog, die vond niets van haar gading op het boekenfeest. Hoera, we feesten gewoon nog een keertje in de kinderboekenwinkel! En natuurlijk moet dan ook Tonke meegenomen. Want die lag niet op het feest, kun je het je voorstellen? Absoluut een van de toppers van mijn jeugd en die van hopelijk nog heel veel generaties. Wat heb ik dat veel nagespeeld!

zaterdag 2 oktober 2004

Emma McLaughlin & Nicola Kraus - The nanny diaries



Heb net de eerste 70 pagina's weggetikt. Lekker! Ik was vorig jaar zomer in NY en herken het beeld van chique ouders met Filipijnse nanny die dan met kind in het park zat. Het is daar echt een apart fenomeen.

Sowieso een leuk boek voor de NY liefhebbers, ik herken heel wat plekjes. Vooral ook uit de verhalen van mijn zus die er woonde. Het gegooi met merken bv van schoenen uit Sex and the City, dat trouwens, niet onbelangrijk detail, bij mijn zus op de stoep werd opgenomen, althans het deel waar Carrie zou moeten wonen!