vrijdag 28 maart 2008

Maria Stahlie - Honderd deuren



Weer een prachtige roman van Stahlie. Eerder las ik De lijfarts, waarin een vrouw steeds vaster verstrikt raakt in het web van leugens dat zijzelf gesponnen heeft. En dat is ook in Honderd deuren het geval. Maar nu is het web wel wat minder onschuldig van aard...

De achttienjarige ene helft van een tweeling, Mirjam, brengt een aantal maanden met haar moeder en haar stiefvader door op een klein Grieks eilandje. Haar tweelingzus Nadine is er niet bij, die is een studie in Chicago begonnen.

Alle drie beleven ze het verblijf op het eiland geheel anders. Waar Mirjam na een periode van vervreemding bevriend raakt met de zestienjarige Lucien, zoon van een hoteleigenaar, en zich zo langzamerhand thuis begint te voelen, krijgt haar moeder het steeds benauwder van de piepkleine gemeenschap buitenlanders waarin ze verkeren, en stort haar stiefvader zich juist vol overgave in het leven van de eilanders. Dat is voor hem ook makkelijker, hij vervangt namelijk de eilanddokter tijdens hun verblijf.

Het dokteren geeft hij er overigens snel aan, liever helpt hij een oude boer, Dimitri. Maar een aantal dagen voor Pasen wordt de oude Dimitri beestachtig vermoord aangetroffen in de keuken van zijn afgelegen boerderijtje. Wie kan nou zoiets op zijn geweten hebben? En wat hebben Mirjam en Lucien toch te verbergen? Waarom kijken zij zo uit naar de komst van de hoogbegaafde Nadine? Welk probleem kan zij met haar superieure intelligentie voor hen oplossen?

Als Nadine er eenmaal is, dan loopt alles toch weer anders. Het lukt de tweeling niet meer de vanzelfsprekende vertrouwelijkheid die ze altijd gehad hebben terug te krijgen. En als Nadine na haar vakantie weer naar de VS vertrekt, zijn ze alleen maar verder van elkaar af komen te staan.

Een absolute aanrader!

donderdag 27 maart 2008

Hans Münstermann - De bekoring



Het verhaal
Andreas Klein komt met zijn zoontje thuis. Zijn vrouw uit de vier woorden die zijn leven op z'n kop zetten: "Je moeder is overleden". In de dagen die volgen, komen Andreas en zijn broers en zussen bij elkaar om alles te regelen. Dan komen ook de herinneringen naar boven. Die concentreren zich vooral rondom de periode, zomer 1960, waarin hun moeder zomaar ineens verdween. Andreas, schrijver van beroep, vertelt zijn broers en zussen wat er in die tijd gebeurd is of zou kunnen zijn. Dit verweeft hij prachtig met een verhaal over een oude architect waaraan hij bezig was toen hij van de dood van zijn moeder hoorde. Deze architect wordt in het verhaal van de moeder de verteller, die maar niet kan begrijpen waarom ze de door hem zo prachtig ontworpen wijk zou verlaten. Iedereen zou daar toch gewoon gelukkig moeten zijn?

De tijd van toen is voor Andreas onlosmakelijk verbonden met de situatie in Congo, die in die tijd het nieuws overheerste. Tegelijkertijd wordt de samenkomst van de nabestaanden van 'nu' sterk beïnvloed door het gijzelingsdrama in Beslan. Goed gekozen verbindingen, heel symbolisch.

Het mooie is dat Andreas eigenlijk in de zomer dat zijn moeder ervan door ging, nota bene op _zijn_ verjaardag, afscheid van haar heeft genomen: voor hem is ze toen eigenlijk al dood gegaan. Het is nooit meer echt goed tussen hen gekomen. Eigenlijk kan hij zich pas in het laatste hoofdstuk een soort van inleven in haar situatie.

Ik ben van dit boek zeer onder de indruk. Vroeg me tijdens het lezen trouwens de hele tijd af in hoeverre het autobiografisch is. Ik las op de blurb dat Hans Münstermann meer boeken over de familie Klein heeft geschreven. Wellicht dat ik daar een antwoord zou kunnen vinden.

Winnaar AKO-literatuurprijs 2006.

dinsdag 25 maart 2008

John Burnham Schwartz - Claire Marvel



Ik beleefde mooie uurtjes met 'Claire Marvel', een roman van de Amerikaanse schrijver John Burnham Schwartz uit 2002.

Het verhaal
Twee jonge mensen, de politicoloog Julian Rose en de kunsthistorica Claire Marvel ontmoeten elkaar bij toeval: in de stromende regen biedt zij hem een plekje onder haar paraplu aan. Al snel worden de twee vrienden. Ze hebben beiden een bijzondere relatie met hun vader. De vader van Julian is door zijn vrouw verlaten en hangt sindsdien een beetje rond, terwijl hij wanhopig probeert te begrijpen wat er toch gebeurd is. De vader van Claire is stervende als hij haar vraagt om naar de plek te gaan in Zuid-Frankrijk waar hij zoveel goede herinneringen aan heeft. Julian gaat met
haar mee, wat een nieuwe fase in hun vriendschap inluidt. De verlegen Julian merkt dat hij zeer verliefd is op Claire, maar zij prefereert zijn erudiete docent. Daarom 'vlucht' Julian naar New York, waar hij opgroeide, om les te gaan geven aan de middelbare school waar hij zelf opgezeten heeft. Pas als hij Claire jaren later weer tegenkomt, beseft hij dat hij eigenlijk altijd op haar gewacht heeft. Dan verdwijnt ze weer uit zijn leven. Het boek krijgt een indrukwekkende ontknoping in Zuid-Frankrijk.

Eigenlijk een simpel liefdesverhaal, maar het is geen suf boeketboekje, nee, in tegendeel, het is juist mooi. Eén minpuntje: het gaat hier en daar wel behoorlijk ver in het opnemen van allerlei politicologische beschouwingen waarvoor je behoorlijk ingevoerd moet zijn in de Amerikaanse politieke geschiedenis en de verhoudingen binnen de Amerikaanse politiek. Maar voor de lezers die momenteel de verkiezingsstrijd volgen is dit vast geen probleem.

-------------------------------------------------
Rain the size of Tic Tacs was pelting me; water was leakingout of my hair and down the back of my neck. I rubbed a sopping shirtsleeve across my face.
-------------------------------------------------
She'd sat beside his rented hospital bed in the living room of the Stamford house, se later told me, jotting down his memories. And what surprised her was how fresh it all still was to him, particular and distinct. As though is wasn't the past that had gotten abstracted and fragmented by life, but rather the present.
-------------------------------------------------
From a one-lane paved road we followed a dirt path in the direction of the ruin. The land here was desiccated and unforgiving, savage with stone.
-------------------------------------------------

maandag 24 maart 2008

Onder de sluier (verzamelpocket)



Ooit gekregen van een boekgrrl: Onder de sluier, een Byblos pocket. Deze pocket uit 2005 bevat een flink aantal verhalen, essays, een interview en zelfs een stukje chat over vrouwen en de Islam, met als centraal thema het al dan niet vrijwillig dragen van lichaams-, hoofd- of gezichtsbedekkende kledij. Geen van de verhalen etc is in zijn geheel weergegeven, veelal is maar een heel klein stukje overgenomen. Ondanks de prima bronvermelding achterin is het mij iets te gefragmenteerd.

Wat het me liet zien is dat de mening over de sluier zeer persoonlijk is. En dat het vooral gaat om het gevoel dat sommige vrouwen hebben als zij gesluierd rondlopen: het gevoel er niet te zijn, over het hoofd gezien, genegeerd te worden. Opvallend is dat de sluier en de islam over één kam geschoren worden. Daarmee maakt ook dit boekje zich schuldig aan een hetgeen Ayaan Hirsi Ali zegt: "Ik krijg het verwijt dat ik geen onderscheid maak tussen religie en cultuur."

Ik heb na het lezen van dit boekje niet het idee dat ik veel wijzer geworden ben...