Afgelopen mei las ik voor de eerste keer een deeltje uit de Canongate myths serie. Dit is mijn tweede geweest. En weer ben ik razend enthousiast. Nog enthousiaster eigenlijk, want ik kende Ali Smith niet en wat een prachtig boekje heeft zij geschreven!
Girl meets boy is gebaseerd op een van de Metamorfosen van Ovidus, het verhaal van Iphis en Iante. In dat verhaal wordt Iphis als na haar geboorte als jongen opgevoed omdat haar vader gedreigd heeft de baby te zullen doden als het een meisje is. Iphis wordt beloofd aan haar vriendinnetje Iante, van wie ze zielsveel houdt. Natuurlijk is het huwelijk gedoemd te mislukken als uitkomt dat Iphis een meisje is. Gelukkig grijpen de goden in en op de huwelijksdag is Iphis veranderd in een jongen.
Het boekje is verdeeld in vijf delen. Het eerste deel, "I", is geschreven vanuit het perspectief van een van de hoofdpersonen, de Schotse Anthea. Door de smaak van een geroosterde boterham met boter moet ze denken aan een verhaal dat haar grootvader vertelde, over de tijd 'waarin hij een meisje was en verliefd werd op de actievoerster Burning Lily die, verkleed als hijzelf, weet te ontsnappen aan de politie'. Ik snapte niet zo goed waarom het boekje met dit wat verwarrende verhaal begint. Later blijkt het juist enorm passend binnen het thema van het boek: genderverwarring.
Na de boterham gaat Anthea naar het bedrijf (Pure) waar haar zusje haar net heeft binnen gehaald. En zie je haar tot over haar oren verliefd worden op Robin, de actievoerster die onder het pseudoniem Iphis het logo van het bedrijf bekladt.
Het tweede deel, "you", is vanuit het perspectief van de zus van Anthea, Midge, geschreven. Een totaal andere toon, een vogeltje in paniek, met steeds gedachten tussen haakjes. Hoe zij in het werk staat (onzeker), hoe ze door collega's dronken gevoerd wordt en hoe ze vooral niet wil denken aan haar zusje en Robin samen.
Het derde deel, "us", gaat over de liefde tussen Robin en Anthea, geschreven vanuit het perspectief van Anthea. Prachtig hoe hun prille liefde beschreven wordt, met een schitterende vrijscene erin die uit louter omschreven gevoelens bestaat. Hierin leert Anthea ook de mythe van Iphis en Iante kennen.
In het vierde deel, "them", ga je met Midge naar Londen. Ze is door de charismatische baas van Pure gevraagd om deel uit te gaan maken van het kernteam van het bedrijf. Tot Midge erachter komt dat de motieven van de baas helemaal niet zo Pure zijn. Terug in Inverness blijken Robin en Anthea inmiddels op alle publieke gebouwen statements te hebben geklad over vrouwenrechten. Omdat ze daarbij betrapt zijn, zitten ze inmiddels in de cel. Midge besluit hen te helpen.
In het laatste deel, "all together now", komt alles goed: Robin en Anthea trouwen (weliswaar niet in het eggie, want geen van de meisjes wordt zoals Iphis een jongen en het homohuwelijk bestaat helaas nog niet in Groot-Brittannie). Hun statements worden tot stadskunst verheven omarmd als toeristische trekpleister... Een soort 'en ze leefden nog lang en gelukkig'-einde, maar niet te zoet.
Ali Smith volgt de regels van de klassieke tragedie, heel passend bij een boekje dat op een Griekse mythe gebaseerd is :-). Prachtig geschreven!
Ik geef Boy meets girl vier zeer verdiende sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten