Going postal is het 33e deel van de Discworld-serie. Je zou denken dat de formule zo langzamerhand sleets zou kunnen worden. Maar nee, door de introductie van een paar nieuwe figuren, zonder de oude van de hand te doen, weet Pratchett weer een klein meesterwerkje af te leveren. Hoe Pratchett het toch steeds weer flikt om zulke grappige en tegelijkertijd ingenieuze boekjes te produceren mag gerust een wonder genoemd worden.
Het verhaal
De jonge oplichter Moist von Lipwig krijgt van Patriciër Vetinari de keus: sterf of blaas de terziele gegane Post nieuw leven in. Moist kiest voor het tweede. Als hij op het postkantoor aankomt, blijken daar nog twee mensen te werken: een oude baas die probeert de postkantoorregels van weleer uit te voeren, en een jonge jongen, die obsessief spelden verzamelt. Verder bevindt zich de post van meer dan 100 jaar in het oude en sterk vervallen gebouw. Zie daar maar eens iets van te maken. Zeker ook omdat de bazen van de Clacks geen concurrentie dulden.
Met het oog op de Libië één toepasselijk citaat:
"Being an absolute ruler today was not as simple as people thought. At least, it was no simple if your ambitions included being an absolute ruler tomorrow. There were subtleties. Oh, you could order men to smash down doors an drag people off to dungeons without trial, but too much of that sort of thing lacked style and anyway was bad for your business, habit-forming and very, very dangerous for your health. A thinking tyrant, it seemed to Vetinari, had a much harder job than a ruler raised to power by some idiot vote-yourself-rich system like democracy. At least they could tell the people he was their fault."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten