Wat een tegenvaller! Met Vaslav levert Japin een nogal gewoon boek af, dat niets van de ontroerende schoonheid van Een schitterend gebrek heeft, of de spanning van De overgave.
Weer heeft Japin een historische figuur genomen om zijn roman rondom op te bouwen, gebaseerd op historische geschriften. Dit maal is het de Russische danser Vaslav Nijinski, die vlak na de Eerste Wereldoorlog zijn rentree zal maken tijdens een door zijn vrouw georganiseerde benefietvoorstelling. Die voorstelling verloopt dramatisch: halverwege haakt Nijinski af en zal de rest van zijn leven dansen noch spreken.
Vanuit het perspectief van drie personen in de directe omgeving van Nijinski wordt de aanloop naar deze voorstelling belicht. Als eerste is er zijn bediende Peter, die al maanden voor de voorstelling doorheeft dat het met mijnheer niet goed gaat. Maar niemand gelooft hem, zoals ze met z'n allen in de koortsachtig optimistische sfeer naar het optreden toeleven.
Ten tweede is daar het perspectief van Sergej Pavlovitsj Diaghilev, de man die Nijinski ontdekte en lange tijd zijn minnaar was. Tot Nijinski ervoor koos om te trouwen met Romola. Diaghilev probeert in de chaos die ontstaat vlak voor de voorstelling, stevig geholpen door de moeder van Romola, zijn relatie met Nijinski nieuw leven in te blazen.
Ten derde is daar Romola, de echtgenote. Vaak gezien als de reden van de ondergang van haar man, die hier evenwel wordt neergezet als de vrouw die hem juist in al zijn kwetsbaarheid beschermt en redt.
Er zit weinig spanning in het verhaal zelf, al komt dat niet door het gegeven, maar door de uitwerking van Japin. Daarnaast weet hij zijn personages niet echt tot leven te brengen. Het zijn meer karakters die in een toneelstuk vanuit de coulissen wat de zaal inslingeren dan personen waarmee je je als lezer kunt indentificeren. Saai zou ik het boek bijna kunnen noemen want het kostte me moeite Vaslav uit te lezen. Jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten