Och hemel, dit is gewoon het juiste boek op het juist moment! Wat een schitterende roman over rouwen...
Het verhaal
De 43-jarige Pietro Paladini redt in het eerste hoofdstuk het leven van een drenkeling uit zee terwijl tegelijkertijd in het vakantiehuisje een paar honderd meter verderop zijn vrouw Lara aan een gescheurd aneurysma sterft, waar hun 10-jarige dochtertje Claudia getuige van is.
De maanden erna zoeken Pietro en Claudia naar een manier om met het verlies van Lara om te gaan. Omdat er voor rouwen geen handleiding is, betekent dat ze het zelf uit moeten zoeken. Pietro installeert op de eerste dag dat Claudia weer naar school gaat in het prakje tegenover de school, en probeert van daaruit zijn dochter te behoeden voor verder kwaad. En zichzelf ook, al heeft hij beide redenen niet zo door op het moment dat hij besluit voor die school te blijven. Hij zet als het ware zijn leven in de pauzestand, een toestand van kalme chaos. Voor hoe lang, is onbekend. En dat interesseert hem ook eigenlijk niet.
Maar dan beginnen de mensen uit zijn 'oude' leven aan hem te trekken: zijn broer, zijn schoonzusje, zijn collega's, zijn bazen. Ze vinden dat hij onverstandig bezig is. Maar tegelijkertijd leggen ze hun pijnpunten ook nog maar even bij Pietro neer. Zodat zijn bordje niet leger, maar juist steeds voller wordt. Tegelijkertijd leert hij nieuwe mensen kennen, die hem juist weer openingen naar de toekomst bieden.
Door heel dicht bij zichzelf te komen, door te vertrouwen op de kracht die hijzelf en zijn dochter hebben, kunnen ze uiteindelijk samen verder.
Tegelijkertijd lees ik "Zonder moeder" van Hope Edelman, een non-fictie-boek over rouwverwerking van dochters die jong hun moeder verloren. De theorie die Edelman tentoonspreidt, namelijk dat kinderen uit de reactie van hun overgebleven ouder op de dood van hun moeder "leren" hoe ze moeten reageren op dit verlies, zie ik in de roman van Veronesi terug. Pietro is rustig, lijkt stabiel. Lijdt niet, althans niet openlijk. Hij houdt alles dat zijn toestand van kalme chaos kan verstoren van hemzelf en zijn dochter weg. Over Lara wordt niet gesproken. Claudia doet daarop hetzelfde. Doordat dit zo klopt, maakt voor mij Kalme Chaos zo mogelijk nog beter.
3 opmerkingen:
Ik vond dit ook een prachtig boek. De film is ook heel mooi, wat je niet vaak kan zeggen van boekverfilmingen. Maar deze is zeker gelukt.
Ik vond de "pauzestand" wel wat lang duren en maakte me zorgen dat hij straks ontslagen zou worden. Ach, dat maakte het nog een beetje spannend ook!
een van de beste boekverfilmingen, waarbij ik het boek na de film las. vooral de sfeer van het boek is zeer goed getroffen. maar ja, daar zijn het ook italianen voor.
Ook ik vond dit een prachtig boek!
Groeten,
geert
Een reactie posten