We lazen De helaasheid der dingen met de IRL-leesgroep waar ik sinds kort lid van ben. Op mijn aanraden, want tot ik dit voorstelde had ik nog niets van Verhulst gelezen. En als nieuweling een schrijver voorstellen schept verwachtingen. Vorige week hebben we het boek besproken. Grappig toch, hoe de meningen uiteen kunnen lopen, voornamelijk door het gevoel dat het boek bij een ieder achterliet. We waren het eens: het is prachtig geschreven, Verhulst is een echte woordkunstenaar. Maar tegelijkertijd was bij sommigen de narigheid van het leven dat Verhulst beschrijft in tegenzin erover te lezen omgeslagen.
In De helaasheid tekent Verhulst herinneringen op aan het dorp waarin hij opgroeit, het Vlaamse Reetveerdegem. Hij woont met zijn vader en nonkels Zwaren, Herman en Potrel bij zijn oma. Het is een trieste bedoening, dit huishouden. Want de mannen zijn werkloos en hangen de godganse rond in de kroeg. Drank neemt in hun leven een centrale plek in. Neem bijvoorbeeld het verhaal 'de Ronde van Frankrijk' waarin Potrel een zuipwedstrijd organiseert: voor elke 'gereden' kilometer moet de deelnemer een bepaalde hoeveelheid drank tot zich nemen. Bergetappes betekenen sterke drank, vlakke ritten mogen op bier 'gereden' worden.
Ondanks de helaasheid van dit leven gaan de Verhulstjes door het vuur voor elkaar. Ze accepteren dat hun leven is zoals het is, en wee het gebeente van diegene die daar slecht over denkt.
Aan dit leven komt een eind als Dimitri door de kinderbescherming wordt weggehaald, ook al zo'n verhaal: de nonkels zijn meer bezig met het raden van de kleur van het ondergoed van de hun vreemde mevrouw dan met de vraag wat zij komt doen.
In het laatste verhaal gaat Dimitri weer terug naar het dorp. Daar gaat hij in een kroeg zitten wachten tot jawel, zijn nonkels binnen komen. Pas dan realiseert hij zich de kloof tussen hun leven en het zijne. En geneert hij zich voor zijn familie.
Wat een helaasheid allemaal. Mooi. Hilarisch. Ontroerend. Viezig. Een aanrader. Maar... niet zo mooi als Godverdomse dagen op een godverdomse bol
1 opmerking:
ik ben hierin tot halfweg geraakt, toen had ik er genoeg van. Tja, in België wordt hij het van het genoemd. Ik durf amper nog zeggen dat ik het maar niks vond. ;-)
Een reactie posten