"Have ye no homes to go to?" is de kreet waarmee barman Paddy Mac de laatste ronde aankondigt. In dit boek van Neville Thompson is het ook de rode lijn van het verhaal.
Elk deel van het boek vertelt namelijk waarom een van de hoofdpersonen eigenlijk geen 'home' heeft.
De hardwerkende Debbie, die uit een familie met Veel Kinderen van Veel Verschillende Vaders want een Zeer Alcoholistische Moeder, en veel te jong zwanger raakt, trouwt met de vader van het kind, de onbetrouwbare Peter. Peter die hun gezin diep in de schulden brengt door het geld wat zij verdient snel bij de paardengokkerij te verpatsen of in de kroeg te verzuipen. De 'loanshark' Simmo, de eenzame harde naarling, die zich bij 'ernstige geldnood' ook wel in natura uit wil laten betalen door de vrouwen. Davey, getrouwd met Tracy, die zijn lul achterna loopt en nu
ineens wel heel erg verliefd is op Amanda. Amanda, die hem maar ziet als een lekker tussendoortje. Haar huisgenote Mary, een keurig meisje, die in de kroeg Joe ontmoet. Joe, die door zijn moeder min of meer gegijzeld wordt. Maar niemand weet dat, hij wordt door de maten een beetje als de dekhengst van de kroeg beschouwd. Tracy, die door barman John verleid wordt. Al die verhalen lees je naast elkaar.
Het geheel leest lekker weg. Jammer dat het einde zo melodramatisch is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten