Heb gisterenavond Benjamin (deel 2 van de Dina-trilogie) uitgelezen. Ik zal proberen, zonder verklappers, mijn indrukken van dit boek weer te geven. Ik was enorm onder de indruk van Dina, en begon dus aan Benjamin met hooggespannen verwachtingen.
Helaas kon de hoofdfiguur Benjamin, zoon van Dina, mij niet zo boeien als Dina zelf. Wellicht komt dat doordat ik mij niet zo goed kon vereenzelvigen met de man in kwestie: die is namelijk totaal geschift!
Wat ik zeker weet is dat ik de beschrijvingen van de seksscenes over het algemeen vreselijk vond, hoewel ik daar bij Dina geen last van had. Ik werd gehinderd door een gevoel dat het bij Benjamin geen seks maar porno is? Rillingen...
De eerste tig-honderd pagina's las ik dan ook vooral om de schitterende beschrijvingen van het studentenleven in het Kopenhagen van halverwege de 19e eeuw. Waarbij moet worden opgemerkt dat het studentenleven hier en daar (akelige) parallellen heeft met hoe er hier (in Utrecht) door sommige studenten tekeer gegaan wordt.
Gisteravond echter, was ik toe aan de laatste honderd bladzijdes en zowaar: ineens werd ik gegrepen door een voor mij totaal onverwachte wending van het verhaal. Helaas is het einde weer errug voorspelbaar...
Conclusie: zeer gemengde gevoelens! Ik wacht dan ook nog maar even met deel 3. Eerst nog deel 2 van Tora uitlezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten