Al een hele poos ligt er hier bij mijn computer een stapeltje boeken om over te bloggen. De bovenste is Mapping the Edge van Sarah Dunant, vorig jaar april het boekgrrls maandboek en uit één van die nog immer onuitgepakte boekendozen tevoorschijn gekomen toen ik iets te lezen zocht.
Het verhaal
Anna wordt uit Florence terugverwacht door vriendin Estella, dochtertje Lily en vriend Paul. Maar Anna verschijnt niet op de afgesproken dag, noch op de dagen erna. Wat is er gebeurd? Het boek laat afwissselend een hoofdstuk over de wachtenden gaan en dan weer over wat Anna overkomt. Bijzonder is dat er twee mogelijke gebeurtenissen uitgesponnen worden: in verhaal A heeft Anna een minnaar waarmee ze een heftig avontuurtje beleeft, dat een beetje flauw ontaardt, in verhaal B wordt ze door een maniak ontvoerd, behoorlijk bloedstollend! Ik had de neiging telkens supersnel door te lezen tot het weer over verhaal B ging...
Tot na het einde blijft het spannend: wat is er nou precies gebeurd? Is dat het eerste, het tweede of toch nog iets anders en lezen we alleen de fantasiën van de achterblijvers?
Leuk om na afloop te lezen wat de boekgrrls er een jaar geleden van vonden. Veel van mijn eigen ideeën zie ik terug. Wel voel ik me een beetje aangesproken (als min of meer alleenstaande ouder met kleine kinderen) door de opmerkingen als ware Anna een slechte moeder omdat ze er alleen op uit ging. Juist als je het alleen doet, moet je goed voor jezelf zorgen. En daar horen ook korte vakanties zonder kinderen bij. Althans, voor mij :-)
Al met al: lekker vlot geschreven, ik heb geen moment de neiging gehad het weg te leggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten