zondag 22 juni 2003

Renate Dorrestein - Het duister dat ons scheidt



Het verhaal
Het is weer ouderwets Dorresteinsiaans spannend. Van de blurb: 'Een klein meisje groeit op in een vredig dorp, waar zij samen met haar moeder de oude, krakende pastorie bewoont. Ook de Luco's wonen daar, twee vriendelijke mannen van wie iedereen aanneemt dat het kamerhuurder zijn. Vóór het huis spelen de kinderen van het dorp zorgeloos in het gemeenteplantsoen. Voor hen schijnt altijd de zon, zelfs wanneer het regent. Maar alles verandert als de moeder van Loes wegens een onbegrijpelijke moord tot een lange gevangenisstraf wordt veroordeeld. Geruchten en speculaties grijpen al snel om zich heen. Alles wat mooi was, wordt lelijk en verdacht. Niets is meer vanzelfsprekend. Niemand is meer veilig, en Loes al helemaal niet. Het zal duren totdat Loes achttien is voordat de waarheid over de fatale nacht van de moord aan het licht komt. Pas dan neemt iedereen zijn ware gedaante aan en kunnen de krachten die destijds zijn ontkentend, weer tot bedaren komen.'

Ook de opbouw van het boek is bijzonder. Zo zijn er 26 hoofdstukken die elk een letter van het alfabet in de titel hebben: A is een aardbei, C is een crisis, J is jokken etc. Daarnaast is er de verdeling in drie delen: deel 1 als de hoofdpersoon (Loes) 6 jaar is, deel 2 als ze 12 is en deel 3 als ze 18 is. Met bijbehorend taalgebruik en kijk op de wereld. Zo is in het eerste deel vooral veel verwondering. En dan nog de geweldige switch van perspectief. Het eerste deel is beschreven vanuit de vriendjes van Loes, de andere twee delen vanuit Loes zelf.

Je vraagt je door het hele boek af: wat is er nou toch precies die nacht gebeurd? Dat het allemaal van geen kanten klopt, is al snel duidelijk. En dat ze allemaal van alles voor elkaar verborgen houden ook. Wat een ellende dáár alleen al niet van komt! Dat het zó zou zijn als in het laatste hoofdstuk naar voren komt, dat had ik nooit gedacht.

De boeken van Renate Dorrestein zijn te verdelen in verhalen die 'af' zijn en verhalen met een open einde. Dit is een 'af' verhaal. Je kunt het wegleggen, wel met een zucht van het is uit, maar zonder wakker te liggen over hoe het nou in hemelsnaam verder zou moeten. Dus ik kan nu met een gerust hart naar bed.

Het was weer geweldig! Aanrader!!

Geen opmerkingen: