Het egodocument 'Veertig moeders' las ik direct na Chris Cleave. Beide boeken spelen zich af rond of in Nigeria. Maar waar The other hand me deed rillen van indrukwekkendheid, deed Veertig moeders me rillen van onbenulligheid. Het verhaal is overigens indrukwekkend hoor, daar niet van, maar de constructie van het boek is zo knullig, het taalgebruik ondermaats, dat ik het alleen maar uitlas omdat ik te lui was mijn bed uit te stappen en een ander boek te pakken.
Het verhaal
Choga Regina Egbeme wordt geboren als dochter van een Duitse vrouw en een Nigeriaanse man. Haar moeder is eerder getrouwd geweest en heeft al een dochter, die ze voor deze nieuwe liefde in de steek laat. Ze wordt de tigste vrouw van deze zeer rijke en dito polygame man. Ze wordt zeer beschermd opgevoed in de harem waarin haar moeder haar intrede heeft genomen na haar huwelijk. Een paar jaar lang leeft ze in relatieve vrijheid als een van de boerderijen van haar vader bestierd wordt door haar moeder. Maar dan komt de tijd dat zij uitgehuwelijkt wordt aan een man die ze veracht. Uiteindelijk weet ze aan hem te ontkomen en schrijft ze haar verhaal op.
1 opmerking:
Wat een onbenullige recensie. Ik heb ze alleen maar uitgelezen omdat ik te lui was om weg te klikken. Om nog maar te zwijgen van het taalgebruik. Lees maar rustig verder Elsje in je luie bed. De wereld ligt echt nier te wachten op je verslagjes.
Een reactie posten