Deze historische jeugdroman (12+) heeft de Thea Beckmanprijs in 2005 gewonnen, en terecht! Het is namelijk het prachtige en spannend opgetekende verhaal over het leven van Marguerite van Male, dochter van de Graaf en Gravin van Vlaanderen, halverwege de 14e eeuw. Je krijgt een aardig kijkje in de keuken van het leven en de gebruiken halverwege de Middeleeuwen, toepasselijk genoeg (het is nu stervenskoud buiten) de periode van de Kleine IJstijd. Ik nam in de auto het luisterboek tot mij: werkelijk fantastisch voorgelezen door de Vlaamse actrice Hilde Heijnen.
Marguerites bijzondere leven begint al met haar geboorte: ze is een dwarsliggertje dat nog maar net gered kan worden doordat de hulp van de lokale 'heks' ingeroepen wordt. Hoewel haar moeder na haar geboorte bijna elk jaar zwanger is, blijft Marguerite enig kind. Tot groot ongenoegen van haar vader, die _zonen_ wil, ergenamen. Dochters zijn hem niets waard. Van al die miskramen en baby's die doodgaan, samen met het gebrek aan begrip van haar man wordt de moeder van Marguerite, Margareta van Brabant, zeer begrijpelijk gek.
Marguerite blijkt een eigenzinnig kind. Ze speelt liever met jongens dan meisjes, leert liever zwaardvechten dan borduren, gaat schrijlings te paard en is allesbehalve de volgzame dochter die een jonkvrouw in die tijd geacht werd te zijn.
Het boek is eigenlijk één grote aaneenschakeling van confrontaties van twee sterke persoonlijkheden: Marguerite en haar vader. Lukt het haar vader om de wil van Marguerite te breken? Pas in de allerlaatste minuten/bladzijden kom je daarachter. Tegelijkertijd is het een coming-of-age-roman, waarin de gemoedstoestand van een puberend meisje (opstandig naar haar alle mensen met autoriteit in haar omgeving, de ontluikende seksuele gevoelens), mede door de gekozen vorm (het boek is in de ik-vorm geschreven) mooi naar voren komt.
Dat de roman wel erg losjes gebaseerd is op het leven van Margaretha van Male, mag de pret niet drukken, maar had mijns inziens wel duidelijk gemaakt moeten worden in het boek.
2 opmerkingen:
eigenlijk ideaal "luisterboeken" je krijgt geen zere klammme arm met afdrukken van het boek van het vasthouden van een boek als je net als ik 's avonds laat nog twee uurtjes leest in bed.;-)
Over de schrijfster(Joke S) van het boek,links bovenin staat ook een stukje bij Max Pam. Ik dacht die foto komt me bekend voor.;-)
Een reactie posten