Eigenlijk had ik dit afgelopen zomervakantie al willen lezen, het leek me namelijk echt een vakantieboek. Toen las ik andere mooie dingen en dus lag het nog steeds op mijn 'Mount To Be Read'. Ik begon er in de kerstvakantie aan, en omdat ik de afgelopen dagen door griep geveld in bed lag en weinig anders kon dan slapen en lezen, las ik deze dikke roman (650 p) toch nog vlot uit.
Het verhaal speelt zich af in het Barcelona (mijn favoriete stad!) van de veertiende eeuw. De periode waarover het zich uitstrekt is zo goed als aansluitend aan dat van Jonkvrouw, dat met name de politieke verwikkelingen 'De kathedraal van de zee' tot een logisch leesvervolg maakten.
Een jonge horige boer, Bernat Estanyol, krijgt op zijn trouwdag onverwacht bezoek van zijn heer. De heer wenst gebruik te maken van zijn recht om de eerste nacht met de jonge bruid Francesca op te eisen. Tot overmaat van ramp dwingt hij Bernat Francesca daarna eveneens te verkrachten om zo een eventueel kind geen aanspraak te laten hebben op bastaardschap.
Lekker, zo'n begin :-\ Eigenlijk wilde ik het wegleggen want een hoofdpersoon die iemand verkracht, daar kan ik niet mee uit de voeten. Maar goed, ik had niets anders voorhanden, dus ik las door.
Bernat vlucht met het kind dat inderdaad een aantal maanden later geboren wordt, Arnau, naar Barcelona, waar je een vrij burger kunt worden als je er een jaar en een dag woont. Dat lukt. Als vrije burgers zijn de problemen voor Bernat en Arnau nog niet automatisch voorbij, want ze zijn zo arm als kerkratten. Bernat ontfermt zich ook nog over een vriendje van Arnau, Joan, die verstoten is door zijn vader wegens ontrouw van zijn moeder.
Arnau wordt als 14-jarige opgenomen in het gilde van de stenensjouwers, de bastaixos. Hij wil dolgraag bijdragen aan de bouw van een nieuwe Mariakerk. Hij is namelijk overtuigd dat zijn moeder dood is (terwijl Francesca in werkelijkheid 'geconfisceerd' is door de heer van Bernat) en dat hij via het Mariabeeldje met haar kan praten. Het stenensjouwen geeft Arnau grote voldoening en afleiding van zijn ontluikende hormonen. Joan daarentegen wordt monnik.
Arnau leeft een bewogen leven, in een bewogen tijd. En dat weet Falcones meeslepend op te schrijven. Meeslepend, dat absoluut, maar literair, dat niet direct. Het deed me eigenlijk wel wat denken aan Pillars of the earth. Dus: lekker vakantieboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten