In deze roman wordt de 14-jarige Susie op wrede manier ontvoerd, verkracht en vermoord. Het is bijna een whodunnit, ware het niet dat je op de eerste bladzijde al weet wie het gedaan heeft. Dat komt doordat de roman is geschreven vanuit het perspectief van het vermoorde meisje.
Susie kijkt na haar dood vanuit de hemel neer en volgt haar familie in de jaren na haar dood. Zo krijg je een verrassende kijk op de verwerking van de gevolgen van een vermist kind (de familie weet namelijk niet zeker dat Susie vermoord is). Af en toe vangt een van haar nabestaanden een glimp op van haar aanwezigheid, wat het verhaalperspectief ten goede komt.
Het enige minpunt aan deze verder zeer ontroerende roman vond ik dat Susie door de jaren heen steeds beter leert om haar 'aanwezigheid' kenbaar te maken aan de levenden. Tot het absurde toe zelfs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten