Het verhaal
In deze politieroman draait het om Martin Olsson, oud-politieman, die een tikje vereenzaamd dreigt te raken. Hij is een jaar eerder oneervol ontslagen (waarom is totaal onduidelijk). Als hij als enige de begrafenis van een andere vereenzaamde oud-collega bijwoont, gebeurt er iets bizars. Een van de kistdragers (natuurlijk dronken, hoe karikaturaal kun je het beschrijven :-) ) struikelt, de kist valt om en er rollen twee lijken uit: de collega én een ICT-magnaat. Dat die laatste geen zelfmoord heeft gepleegd, blijkt al snel. En dan wordt al snel diens grote concurrent eveneens vermoord, op een vergelijkbare manier. Wat is er aan de hand? Olsson kan het niet laten om op zoek te gaan naar de waarheid achter deze gebeurtenissen.
Het verhaal krijgt een simpel sociaal-kritisch sausje: het harde geldverdienen vs. medemenselijkheid. Tja, daar kan je elk boek wel aan ophangen.
Als een zijlijn in het verhaal nog de voor mij wat irritante ineens opbloeiende relatie met een oude vriendin, Cecilia. Tjee, wat een initiatiefloos figuur is die Olsson dan ineens zeg. Not my kind of guy, zeg maar :-)
Lekker vakantieboek, zeker ook omdat ik het plaatsje in Zuid-Zweden waar ht zich afspeelt, Ängelholm, vrij goed ken. Ik ben er zeker al zes keer geweest en herken dus de gebouwen en straten die Josefsson beschrijft. Grappig is dat toch altijd.
Tijdens het lezen stond me bij dat dit een boekgrrls recensieboek was geweest. En inderdaad, op de site las ik:
'Het blijft een beetje een vreemd boek. Er zitten twee echt spannende scènes in die rechtstreeks in een film kunnen en volgens mij zelfs van films afkomstig zijn. Maar verder zat er geen spanning in. Ik was nooit benieuwd naar wie de moorden had gepleegd. Dat zou toch wel moeten in een spannend boek. Een ander bezwaar is dat er maatschappelijke problemen ter sprake worden gebracht die ook alleen maar aangeraakt worden. Misschien zijn het er ook te veel. Als Josefsson zich gericht had op één bepaald probleem, met een enkel nevenprobleem, dan zou het boek in maatschappijkritisch opzicht wellicht sterker zijn geweest. Hij laat er Olsson het volgende over zeggen: Olsson zag opeens een beeld voor zich van twee krachten die zich buiten de democratische besluitvorming hadden geplaatst, maar die daar verschillende beweegredenen voor hadden. De ene was gebaseerd op medemenselijkheid, de andere op macht en hebzucht. Door een toeval hadden hun wegen elkaar nu gekruist. Dat was dus kennelijk de bedoeling van Josefsson. Ik ben niet overtuigd.'
En daar kan ik het alleen maar van harte mee eens zijn! Lekker leesvoer, maar dat Josefsson als de legitieme erfgenaam van Sjöwall en Wahlöö wordt gebracht, nee, dat gaat er bij mij niet in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten