Ken je dat gevoel dat je kunt hebben als je je geliefde voor het eerst mee naar huis of een feestje neemt en zo vreselijk hoopt dat ook je familie en vrienden hem/haar helemaal te gek zullen vinden? En dat je dat meenemen dus maar uitstelt en uitstelt? Nou, met dat gevoel loop ik al weken rond, sinds ik begon in Jonathan Strange & Mr. Norrell van Susanna Clarke. Het boek werd door Sjaak vanuit de States voor me meegenomen. Een gok, maar gezien de aangevelingen op de cover ('Combines the dark mythology of fantasy with the delicious social comedy of Jane Austen into a masterpiece of the genre theat rivals Tolkien'), durfde hij het wel aan. En terecht! Hoe kan ik in hemelsnaam onder woorden brengen waarom ik dit zo fantastisch vond?
Het is de debuutroman van Clarke, dus veel kan ik nog niet over haar vertellen. Dan maar simpelweg eerst het verhaal, al doet dat misschien gelijk een aantal potentiele liefhebbers afvallen want het gaat over magie. Nee, niet stoppen, lees door, lees door! :-)
Een beetje googlen bracht me trouwens bij de mooi vormgegeven site die bij het boek hoort.
Het verhaal
Begin 19e eeuw, Londen. Na 200 jaar afwezigheid doet de praktische magie zijn herintrede in het Victoriaanse Engeland. En wel in de onoogelijke persoon van Mr. Norrell. Deze oersaaie, opgedroogde kamergeleerde moet zorgen voor het heropleven van de hoogtijdagen van de Engelse magie. Met hem zouden de dagen van de Raven-King, die het Noordelijk deel van Engeland bestuurde en een sterke magier terug moeten keren? Pah! Om te bewijzen dat hij wel degelijk de praktische magie beheerst, brengt hij de pas gestorven vrouw van een van de ministers weer tot leven. Of lukt dat toch niet helemaal?
Dan ontdekt nog iemand dat ook hij de gave heeft, de jonge, aantrekkelijke Jonathan Strange. Als deze twee hun krachten bundelen, lukt het de Engelsen eindelijk om Napoleon te verslaan en de oorlog met Frankrijk naar hun hand te zetten. Maar dan krijgen de heren ruzie over het inroepen van 'Fairies', waarvan Mr. Norrel vindt dat dat echt niet kan, en dat Strange wel wil proberen. Strange verdwijnt naar Italie, experimenteert wat met Fairies en komt daar door schade en schande achter waarom Mr. Norrell zo tegen hen gekant was.
De stijl waarin het boek is geschreven is neo-Victoriaans. Ik denk dat lezers die van Sarah Waters houden ook van de stijl van Susanna Clarke zullen genieten. Ongeveer net zo dik (850 pagina's) maar met meer humor (vond ik) en minder sexueel getint (gelukkig maar, ik moet er niet aan denken om het sexleven van Mr. Norrel beschreven te zien :-p). En hoe sommige politieke situaties (bv. de overwinning op Napoleon bij Waterloo, de gekte van de Koning en het optreden van Wellington) toegeschreven blijken te kunnen worden aan het optreden van Jonathan Strange is prachtig gedaan.
En dan heb ik het nog niet eens gehad over de prachtige houtskooltekeningen van Portia Rosenberg die door het hele boek staan. Prachtig prachtig! Lees ende geniet!!
Ik heb vreselijk veel ezelsoortjes gemaakt, ik pik er een paar uit:
'Burlington House in Piccadilly was the London residence of the Duke of Portland, the Firtst Minister of the Treasury (whom many people nowadays like to call the Prime Minister in the French style). It had been erected in an Age when Enlish noblemen were not afraid to rival their Monarch in displays of power and wealth and it had no equal for beauty anywhere in the capital. As for the Duke himself, he was a most respectable old person, but, poor man, he did not accord with any body's idea of what a Prime Minister ought to be. He was very old and sick. Just at present he lay in a curtained room somewhere in a remote part of the house, stupefied by laudanum and dying by degrees. He was of no utility whatsoever to his country and not much to his fellow Ministers. The only advantage of his leadership as far as they could see was that it allowed them to use his magnificent house as their meeting-place and to employ his magnificent servants to fetch them any little thing they might fancy out of his cellar. (They generally found that governing Great Brtiain was a thirsty business).'
-----
'At the time of his father's death he was much taken up with a scheme to persuade a certain young lady to marry him. (...) True, Laurence Strange had objected strongly to the lady's poverty, but he had put it out of his power to make any serious difficulty when he froze himself to death.' (De vader is een nare man. Om een dienaar te straffen zette hij die in een kamer met het raam open midden in de winter, terwijl hij doodziek was. Ironisch genoeg sterft niet de dienaar maar de meester)
-----
'Mr. Norrel was very well pleased. Lord Liverpool was exactly the sort of guest he liked - one who admired the books but shewed (geen typefout, zo wordt het door het hele boek geschreven) no inclination to take them down from the shelves and read them.'
-----
'... but more often he encouraged foolish young Toms and Jerrys to gamble, and when the lost ...' (ik wist niet dat Tom en Jerry kennelijk een bestaand duo was voordat ze als tekenfilmfiguren beroemd werden!)
-----
'On either hand empty moors the colour of a bruise stretched up to a dark sky that threatened snow. Grey, misshapen rocks were strewn about, making the landscape appear still more bleak and uncouth. Occasionaly a low ray of sunlight would pierce the clouds, illuminating for a moment a white, foaming stream, or stiking a pothole full of water that would suddenly become as dazzling as a fallen silver penny.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten