Begin jaren '60 van de vorige eeuw. Florence en Edward zullen hun huwelijksnacht doorbrengen in een hotel. In de loop van het boek wordt aan de hand van terugblikken naar hun jeugd en de begintijd van hun relatie duidelijk waarom dit voor beiden spannend is.
De taal die McEwan gebruikt is weer bijzonder mooi. Hij gebruikt hetzelfde soort sfeerbeelden die in Atonement en Enduring Love een gevoel van naderend onheil oproepen. Je weet: het zal niet goed aflopen met dit jonge paar. Vraag is alleen: hoe?
In het begin had ik dus hoge verwachtingen, maar helaas bleef het verhaal me niet boeien. Ik voelde me met geen van beide personages verbonden, waardoor de spanning die McEwan aan eht begin opriep bij mij al snel inzakte. Ik las On Chesil Beach wel uit, maar met een gevoel van 'wie weet wordt het nog wat'. En dat werd het niet. Jammer.
4 opmerkingen:
klinkt interessant.
als ik je een McEwan mag aanbevelen: Atonement. Werkelijk schitterend. Gelezen voor ik dit blog begon dus hier geen recensie. Maar wel bij de onvolprezen boekgrrls:
http://tinyurl.com/7q4so7
Een beetje naast de kwestie, maar ben je nog steeds in de wolken over Contrapunt nu je wellicht wat verder in het verhaal zit?
@Daniel: ik ben opnieuw begonnen, nu met Glenn Gould in twee versies (1955 en 1981 erbij). Steeds een Goldberg-variatie luisteren, vervolgens het bijbehorende hoofdstukje lezen en nog eens de variatie luisteren. Schiet natuurlijk niet op maar ik geniet me te pletter :-)
Een reactie posten