vrijdag 11 juli 2008
Remco Campert - Het satijnen hart
O, wat een prachtig boek. En ook nog eens schitterend voorgelezen door Campert himself. Dus: lezen of luisterlezen (dat is me om het even)!!
Een hoogbejaarde en wereldberoemde schilder, van Otterlo, heeft zich zo goed als teruggetrokken uit het openbare leven. Hij wacht eigenlijk op de dood. De startscene van het boek is daarbij veelzeggend: zijn veel jongere halfzusje wast zijn billen en geslacht terwijl hij op bibberbeentjes in de badkuip staat. De dagen van van Otterlo kennen een zeer vast patroon: 's morgens schilderen en 's middags met zijn vriend en collega Jongerius jr. een borrel drinken. Langzaam de dood tegemoet.
Maar dan ziet hij de overlijdensadvertentie van zijn vroegere vriendin Cissy. Zij heeft hem op een manier verlaten die hem vreselijk verbitterd heeft gemaakt. Het bericht van haar dood brengt hem totaal uit zijn routine. Zozeer zelfs dat hij aan het einde van het boek niet meer de oude en verbitterde man is van het begin, maar een oude man die probeert een nieuwe start te maken. Of hem dat ook gaat lukken is natuurlijk de vraag, die overigens door het boek niet beantwoord wordt.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten