Een boek dat je bij de strot grijpt en niet meer los laat. Een boek waarbij je boos wordt, dat je ontroert, waar je van snottert, lacht en... nou ja, het hele emotiepalet komt langs. Of kwam althans bij mij langs.
Het verhaal
'Minnares' van een rijke man blijkt zwanger. Dat kan natuurlijk niet en dus wordt zij weggestopt in een hutje op het platteland. De dochter, Mariam, vereert haar vader, tot hij haar akelig in de kou staan als haar moeder zichzelf van het leven berooft als ze een jaar of 15 is en bij hem aanklopt voor hulp. Hij weet zich geen raad met Mariam en huwelijkt haar maar snel uit aan de veel en veel oudere Rasheed, die lekker ver weg in woont. Al snel blijkt dat Mariam geen kinderen kan krijgen, waardoor de liefde van Rasheed bekoelt en hij haar honds behandelt. Alleen beheel bedekt en in zijn gezelschap mag Mariam het huis uit. Als ze zich niet strikt aan zijn geboden houdt, laat hij haar alle hoeken van de kamer zien.
Als jaren later bij een raketaanval het vrij opgevoede buurmeisje Laila haar ouders verliest, neemt Rasheed haar tot zijn tweede vrouw. Bij haar krijgt hij wel kinderen en daarom is ze lang zijn favoriet. Maar ook Laila is niet immuun voor zijn gemep. En dat smeedt een band tussen Mariam en Laila die de opmaat is voor hun verlossing van Rasheed.
En dit dramatische verhaal speelt zich af in het Afganistan, vanaf de jaren '60 van de vorige eeuw tot een paar jaar geleden. Een land dat continu van het ene extreme politieke systeem in het volgende gestort wordt/zich stort. Een land waarin gewapende conflicten aan de orde van de dag zijn.
Aangrijpend. Zeker geen lichte kost. Maar wel prachtig.
2 opmerkingen:
Dit vond ik toch nog beter dan de Vliegeraar, waar er meer ophef is rond gemaakt. Al moet ik zeggen dat de film best wel oke was.
Ik heb ook eerst "De Vliegeraar" gelezen wat ik al heel mooi vond, en dan dit dat nog mooier is. Ik raad dan ook iedereen aan ze in deze volgorde te lezen, maar vooral ze beide te lezen!
Groeten,
geert
Een reactie posten