Afgelopen vrijdag was ik met een andere boekgrrl bij de presentatie van de nieuwe dichtbundel van Ingmar Heytze. In Vredenburg maar liefst! Er was dan ook een heel programma rondom de presentatie gebouwd. Het was namelijk al jaren geleden datHeytze zijn laatste bundel schreef (en hij kondigde toen aan geen nieuwe dichtbundels meer te zullen schrijven).
Zo begeleidden Marc van Vugt (elektrische gitaar), Saartje van Camp (cello), Ralph Rousseau Meulenbroeks (viola da gamba), Kees Wennekendonk (piano) en Leine akoestische gitaar) zichzelf of Ingmar bij de voordracht van een flink aantal van de gedichten uit deze bundel. Daarnaast lazen de dichters Menno Wigman, Alexis de Roode en Willem Thies uit eigen werk voor. Het was een feestje voor oog en oor.
Na afloop volgde een signeersessie, maar de andere boekgrrl moest helaas de trein halen en de rij was erg lang. Dus nam ik de honneurs van de boekgrrls waar. Ingmar wist direct de link met de bespreking van zijn in memoriam voor Wolkers te leggen.
Hieronder een voorproefje uit de bundel, namelijk het eerste gedicht dat Ingmar naar de uitgever stuurde en waarmee hij aankondigde dat hij het weer zou gaan dichten.
NIET INPAKKEN
Tegen het meisje van de boekhandel
zeg ik ongevraagd dat ik het weer eens
ga proberen, met de poëzie bedoel ik,
als een hommel die de vorst in stommelt
door een open raam, op hoop van zegen.
Dat laatste, van die hommel, had ik
liever niet gezegd. Zij moet nog baren op
een dag, het heeft geen zin haar overstuur
te maken. De winkel zwijgt. Het meisje
k ijkt argwanend en ze krijgt gelijk,
want ik moet blozen. Met biljarten kan
ik ook wel stoten, maar niet overhouden.
'Dat zit zo, ik werk nu aan een buik om
achteraan te lopen,' stamel ik. Het meisje
zegt: 'Daar heb ik geen papier voor.'
Ingmar Heytze
Elders in de wereld
p. 34
Geen opmerkingen:
Een reactie posten