De poorten van Damascus van Lieve Joris stamt uit 1993. Gek toch, altijd als ik haar naam intyp wil ik er eigenlijk 'Lieve Mona' van maken, maar dat terzijde...
De poorten van Damascus beschrijft een zomer in Damascus, begin van de jaren '90. Lieve bezoekt haar vriendin Hala. De man van Hala zit in het gevang en dus woont ze met alleen maar haar dochter Asma. En die heeft zomervakantie. Waar ik van te voren dacht dat het een reisboek zou zijn, is het meer een boek dat het gewone leven in Damascus beschrijft. Er worden boodschappen gedaan, er wordt gepoetst en er worden familiebezoeken afgelegd. Mogelijke huwelijkskandidaten voor een broer van Hala passeren de revue, op een zeer vermakelijke manier. Ook worden er uitstapjes georganiseerd, maar veelal stranden die: het ten uitvoer brengen van plannen is niet Hala's sterkste kant, sterker, ze houdt meer van het plannen maken en dromen dan van ze uitvoeren cq waarmaken. Het lijkt een boek over het kabbelende leven in de Syrische hoofdstad.
Tussendoor is er echter de hele tijd de angst voor de geheime dienst van Assad. Er kan niet openlijk over politieke issues gepraat worden, erger, vrijwel geen enkel issue is helemaal veilig om over te praten. Het gevangen zitten van de man van Hala is daar een direct gevolg van. Ondanks het feit dat ze geen gelukkig huwelijk hadden, voelt Hala zich verplicht loyaal jegens hem te zijn. Schrijnend is het jarenlange wachten en het opruimen en zich mooi maken als er weer eens een gerucht is dat Ahmed misschien binnenkort vrijgelaten wordt. En ook de stiekeme opluchting van Hala als dat dan weer niet doorgaat, waarover ze zich tegelijk schuldig voelt.
Ik las dit vlak voordat ik Maurits Berger las, dat speelt zich een jaar of 10 later af. Het bewind van Assad was in zijn boek nog steeds even grimmig, maar op een totaal andere manier beschreven. Intrigerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten