'There's no such thing as a perfect murder'. Zo begint Ripley's game, de roman van Patricia Highsmith uit 1974. Wie denkt dat het een politieroman is, zoals ondergetekende, komt bedrogen uit. Hoewel bedrogen? In ieder geval word je op het verkeerde been gezet. Want het boek gaat juist over de andere kant: een verhaal over moordenaars en hun daden. Fascinerend!
Het verhaal: de Hamburgse zakenman Reeves Minot vraagt aan zijn 'vriend' Tom Ripley, die vlakbij Parijs woont, hulp bij het stoppen van het oprukken van de Mafia in Hamburg. Omdat Tom kortgeleden op een feestje de wat sjofele Jonathan Trevanny heeft ontmoet, die hem min of meer per ongeluk beledigde, lijkt het Tom wel grappig om ervoor te zorgen dat Jonathan Reeves gaat helpen. Om het pad voor Reeves te effenen, strooit Tom een roddelpraatje over Jonathan rond: hij zou stervende zijn. Toeval wil dat dat nog waar is ook. Als Reeves Jonathan benadert voor de moorden op de Hamburgse mafiaboys, in ruil voor medische hulp van Duitse specialisten, hapt de laatste toe. En zo begint de neergang van de keurige Jonathan tot een koelbloedige moordenaar.
Pas toen ik aan deze bespreking begon, trof me de dubbele betekenis van het woord 'game': spel, maar ook prooi. Tom speelt een spel met Jonathan, maar Jonathan is eigenlijk ook de prooi.
Ja, een fascinerend boek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten