Gisterenavond een mooi boek uitgelezen: Julia Alvarez - In de naam van Salomé.
Het boek gaat over twee vrouwen, moeder en dochter. Ze hebben echt geleefd: Salomé Ureña en Camila Henríquez Ureña. Salomé was halverwege de 19e eeuw de 'nationale dichteres' van de Dominicaanse Republiek. Zij trouwt met een man die niet alleen overspelig is, maar ook nog korte tijd president wordt in een tijd van tig regeringen in even zoveel jaar.
Camila groeit op op Cuba, waarheen de verdreven president met zijn nieuwe gezin (Salomé overlijdt als Camila 3 is) moet vluchten. Later moet zij ook Cuba verlaten en bouwt ze een nieuw leven op in de VS. Het boek begint als zij 65 is (in de jaren '60 van de vorige eeuw) en na haar pensioen besluit terug te gaan naar Cuba om zich in te spannen voor de revolutie van Fidel Castro.
Het verhaal is op een bijzondere manier verteld: de dochter vanaf het moment dat ze 65 is en dan terug in de tijd, de moeder vanaf het moment dat ze een jaar of 10 is en dan vooruit. De hoofdstukken over moeder en dochter wisselen elkaar af. Mooie compositie...
De broeierigheid van het Caribisch gebied: op zowel politiek gebied als ook op sexgebied: passiviteit van de vrouw, overspel, niet geaccepteerde homosexualiteit, eindeloze hoeveelheden zwangerschappen (en miskramen) is mooi beschreven.
Één minpuntje maar voor de niet 'hispanohablantes' (Spaanssprekenden): er staan vrij veel Spaanse uitdrukkingen in het boek, onvertaald (ook geen vertaling achterin). Dat is jammer, want daardoor kun je soms de titel van een hoofdstuk niet goed begrijpen als je geen Spaans spreekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten