IJstijd gaat over een jonge man, James Dillard die in een hotel leeft in Amsterdam, nadat het uit is geraakt met zijn vriendin Marie. Zijn moeder is een workaholic die zoveel geld verdient dat zijn vader met diens vader het halve jaar op Hawaii kan wonen en de zoon dure wijnen drinkend en dito kaasjes etend in zijn hotelkamer voor de tv kan liggen, zwelgend in zelfmedelijden.
Dan wordt hij vanuit het niets opgebeld door ene Monica, redacteur bij een uitgeverij, "of hij een boek wil schrijven". Hij zegt ja, al heeft hij a. geen idee waarom ze het hem vraagt, hij is immers geen schrijver en b. geen idee heeft waarover hij zou moeten schrijven. Maar ja, als hij nee zegt, ziet hij Monica niet meer, en juist bij haar heeft hij het gevoel dat zij hem over het verlies van Marie heen kan helpen. Er volgen hilarische scènes als Monica hem introduceert in het schrijverswereldje.
Parallel hieraan lees je over de liefde tussen de hoofdpersoon en Marie: hoe zij elkaar ontmoeten in de regen, hoe Marie alleen uit de kleren gaat als het licht uit is, maar dan ook niet te stoppen is, welke haat-verhouding ze met haar lichaam heeft. Hoe de hoofdpersoon haar meent te kunnen redden van zichzelf en daar uiteraard niet in slaagt.
Een heel, heel, heel erg mooi, niet oordelend geschreven relaas van een hartstochtelijke liefde die gedoemd is te mislukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten