Hehe, eindelijk weer eens een boekenweekgeschenk dat ik met plezier gelezen heb!
Het verhaal
Jelmer Verhooff is de directeur van het Hollands (zeg maar het Rijksmuseum). Hij woont tijdelijk, terwijl het museum Groots verbouwd wordt, in een van de vleugels. Als een soort kunstproject zeg maar.
Aan het begin van het verhaal gebeurt er iets vreselijks met een van de beroemdste werken van het museum: Untitled No. 18 van Mark Rothko. Het doek raakt daarbij vreselijk beschadigd.
De rest van novelle vertelt hoe dat zo gekomen is: het is een van de uitvloeisels van de expositie Duel die vlak voor het museum dicht ging gehouden wordt. Ter ere van deze expositie is een aantal jonge kunstenaars uitgenodigd om 'in gesprek' te gaan met een van de modern klassieke meesterwerken uit de collectie. Zo ook Emma Duiker, die sterk in de spotlights staat vanwege de exacte replica's die ze maakt van beroemde werken.
Van wat er na de beschadiging kan gebeuren, wordt een tipje van de sluier opgelicht: Jelmer en zijn medewerker besluiten in het geheim aan het herstel van het doek te werken. Of het hen lukt heel kunstminnend Nederland voor het lapje te houden, blijft ongewis, al krijg je wel een paar hints toegespeeld. Heel sterk.
Niet alleen het verhaal kon me bekoren, ook de wijze waarop Zwagerman met de taal speelt vond ik aangenaam. Een paar quotes om dat te illustreren:
"Kleur als water en vuur, kleur als opgloeiende aarde en stil suizende lucht. Maar ook kleur als toneelmatig drama, kleur als serene vertelling, kleuren die, zoals Rothko het zelf had omschreven, 'ademden'."
De novelle is een mooi statement tegen het idealiseren van De Meesterwerken in de Kunst.
"Kunst moet alles en iedereen ontregelen - maar kom niet aan de fetishen in de musea. Waarom eigenlijk niet? Zijn dat onze nieuwe heiligenbeelden, al die werken van Picasso, Braque, Pollock, Rothko, De Kooning?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten