Weer een prachtige roman van Stahlie. Eerder las ik De lijfarts, waarin een vrouw steeds vaster verstrikt raakt in het web van leugens dat zijzelf gesponnen heeft. En dat is ook in Honderd deuren het geval. Maar nu is het web wel wat minder onschuldig van aard...
De achttienjarige ene helft van een tweeling, Mirjam, brengt een aantal maanden met haar moeder en haar stiefvader door op een klein Grieks eilandje. Haar tweelingzus Nadine is er niet bij, die is een studie in Chicago begonnen.
Alle drie beleven ze het verblijf op het eiland geheel anders. Waar Mirjam na een periode van vervreemding bevriend raakt met de zestienjarige Lucien, zoon van een hoteleigenaar, en zich zo langzamerhand thuis begint te voelen, krijgt haar moeder het steeds benauwder van de piepkleine gemeenschap buitenlanders waarin ze verkeren, en stort haar stiefvader zich juist vol overgave in het leven van de eilanders. Dat is voor hem ook makkelijker, hij vervangt namelijk de eilanddokter tijdens hun verblijf.
Het dokteren geeft hij er overigens snel aan, liever helpt hij een oude boer, Dimitri. Maar een aantal dagen voor Pasen wordt de oude Dimitri beestachtig vermoord aangetroffen in de keuken van zijn afgelegen boerderijtje. Wie kan nou zoiets op zijn geweten hebben? En wat hebben Mirjam en Lucien toch te verbergen? Waarom kijken zij zo uit naar de komst van de hoogbegaafde Nadine? Welk probleem kan zij met haar superieure intelligentie voor hen oplossen?
Als Nadine er eenmaal is, dan loopt alles toch weer anders. Het lukt de tweeling niet meer de vanzelfsprekende vertrouwelijkheid die ze altijd gehad hebben terug te krijgen. En als Nadine na haar vakantie weer naar de VS vertrekt, zijn ze alleen maar verder van elkaar af komen te staan.
Een absolute aanrader!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten