Al lang stond op mijn te herlezen lijstje de Vrouwendecamerone van Julia Voznesenskaja. En toen er een paar maanden geleden bij de boekgrrls enthousiast over de 'echte' decamerone werd gemaild, voegde ik de daad bij het woord en herlas het. Stukje bij beetje want het is een heftig boek.
Het beschrijft een kraamafdeling in een Russisch ziekenhuis van halverwege de jaren '80, de Sovietunie was toen nog een. Doordat er een of ander probleem is (dat wordt niet duidelijk) moeten 10 totaal verschillende vrouwen 10 dagen lang in quarantaine. Om de tijd te doden vertellen ze elkaar elke dag verhalen rondom een bepaald thema, zoals 'de eerste liefde', 'gemene loeders', 'wraak' en 'geluk'. Omdat de vrouwen allemaal een totaal andere achtergrond hebben (van politiek ge-engageerd tot juist niet, van zwerfster tot kunstenares) geeft het boek je een mooi kijkje in de keuken van het leven van _de_ Russische vrouw.
De verhalen zijn over het algemeen vreselijk schrijnend maar worden zo 'matter of fact' achtig gebracht dat het nergens zeurderig of over de top wordt. Over de verhalen zelf ga ik verder niets schrijven, want ze zijn maar kort (10 keer 10 verhalen in een boekje van maar 428 blz (Rainbowpocket, 1986).
Elk verhaal begint met een klein inleidinkje, dat vaak grappig is en meestal nodig (om de verschillende vrouwen uit elkaar te kunnen houden).
Het was het herlezen absoluut waard!!
2 opmerkingen:
Absoluut een aanrader, stuk voor stuk gekruide verhalen en goed uitgewerkte personages
Dank je William voor je vriendelijke woorden. Mijn blogs liggen een beetje op hun gat, ben momenteel lichtelijk verslaafd aan twitteren... Maar goede voornemens om weer meer te gaan bloggen zitten al in het vat! :-)
Een reactie posten