Naast Bernlef las ik deze week EIndelijk Rascha Peper uit. Wie scheep gaat, heet haar meest recente roman.
Wie scheep gaat, moet varen, zo luidt het gezegde eigenlijk. Met andere woorden: als je ergens aan begint, kun je niet zonder meer stoppen. Dat klopt wel heel letterlijk voor Hanna, die met het scheepje waarop ze een pleziertochtje met haar Kaapverdiaanse minnaar maakt, vergaat voor de Afrikaanse kust. En in de minder letterlijke zin voor de mensen om Hanna heen:
- Haar gewezen partner, Gerard, de wat weltfremde onderzoeker die voor een grootscheeps onderzoek naar oceaanstromingen duizenden eendjes over de wereldzeeën laat zwerven. Tussen de verschillende delen door, leven we met een aantal van de eendjes mee.
- Diens ooit beste vriend Robin, woor wie Hanna Gerard aan de kant zette, de diepzeeduiker, die zich ten doel heeft gesteld het lijk van Hanna uit het gezonken scheepje te bergen.
- Alphons LeCoultre, de vader van Hanna, de kleermaker in ruste, die het pakken maken maar niet kan laten. En die 's avonds alle door hem gekende gestorvenen groet voor hij gaat slapen.
- Het nichtje van Hanna, de puber Emma, die verliefd is op Robin, maar eigenlijk ook wel weet dat dat zinloos is. Met enorm truttige ouders.
Maar die 'vieze man', die huizen binnendringt om zich af te trekken in het schone ondergoed van de vrouwe des huizes, wat heeft die er nou allemaal mee te maken? Dat hij niet kan stoppen met deze gewoonte klopt wel met het spreekwoord, maar wat heeft hij met Hanna en haar familie te maken?
Ja, het was weer een mooi boek. Eigenlijk had ik wat meer tijd moeten maken en het dus niet in één ruk uit te lezen, maar ja: wie scheep gaat, moet varen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten