Weer eens een Hella Haasse gelezen: Een Nieuwer Testament, uit 1991.
Het geheel speelt zich af in het net gekerstende Rome (vijfde eeuw), waar andere godsdiensten streng verboden zijn door de eerste (?) christelijke keizer Honorius.
Een man (Niliacus, hij die van de Nijl komt) staat voor het gerecht, beschuldigd van het offeren van een haan: afgoderij dus. Blijkt dat deze man vroeger de rechter (prefect, Hadrianus is zijn naam) heeft gekend en zelfs een poosje diens protegé is geweest.
Niliacus is onder zijn vroegere naam Claudius Claudianus een gevierd hofdichter geweest, maar 10 jaar eerder uit Rome verbannen, ook al wegens afgoderij. Het ziet er dus slecht voor hem uit. Maar de prefect koestert nog de herinneringen aan vroeger. Wat zal er gebeuren: doodstraf? bekering?
In ieder geval slaat de titel op a. het gekerstende Rome, en op het testament dat Niliacus in de dodencel maakt, een brief aan de (groot)vader die hij nooit gekend heeft.
Mooi boekje, maar niet zo soepeltjes geschreven als Sleuteloog. Komt ook door de tijd waarin het speelt, vermoed ik. Romeinen en zeker zo'n beschrijving van een rechtszaak nodigen uit tot een tikje plechtstatige taal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten