Gekregen van vriendin W, met dank daarvoor! Over zwangerschap en bevallen in de States, over hoe je geacht wordt je te voelen als je zwanger bent, hoe men tegen zwangere vrouwen aankijkt, hoe je relatie kan veranderen als je moeder wordt. Behoorlijk Amerikaans, maar toch wel interessant.
Het boek is in drieën gedeeld: deel 1 gaat over zwangerschap, deel 2 over bevallen en deel 3 (ja, ja, natuurlijk logisch) over de tijd na de bevalling. Wolf hangt een theorie aan die mij niet zo bevalt (leuke term in dit geval ;-)), dat vrouwen welbewust een veel te positief beeld wordt voorgeschoteld over zwangerschap, bevalling en moederschap. Sommige dingen herken ik wel (met name over verandering van de relatie met je partner), maar ik denk dat het Nederlandse systeem van verloskundige hulp eerlijkere informatie geeft. Hoewel ook ik bestookt ben met van die roze-wolk informatie, hoor, dus helemaal ongelijk heeft ze niet.
Ik heb er heel veel ezelsoortjes in gemaakt, een paar passages typ ik hier wel even over. Opvallend is dat ik vooral in het derde deel (over verandering van vrouw tot moeder tov de omgeving) veel herkende en dus ook veel ge-ezelsoord heb.
- Ik geloof dat de mythe over het gemak en de vanzelfsprekendheid van het moederen - het ideaal van de moeiteloos altijd-maar-gevende moeder - overeind wordt gehouden, opgepoetst en opgehemeld zodat vrouwen wordt belet helder te denken en stevig te onderhandelen over wat ze van hun partners en de maatschappij in het algemeen nodig hebben om goed te moederen zónder dat ze zichzelf erbij hoeven op te offeren. (p.14)
- Veel huwelijken hebben te lijden wanneer jongere vrouwen, grootgebracht in de verwachting van gelijk ouderschap, die gelijkwaardigheid van hun betrouwbaar geachte, moderne partnerschap zien stranden op de rotsen van de bevalling. (p.16)
- :-))) Een artikel in Wall Street Journal (14 juni 2001) beschrijft een nieuwe trend onder verloskundigen die de keizersnee aanbevelen om het sex-appeal van hun patiënten te verhogen - wat de dokters de 'prepartum bruidsvagina' noemen (p. 179)
- Terwijl ik mijn leven langzaam hervatte, kreeg ik de ene harde les na de andere in de scherpe daling van mijn status. (p. 213)
- Om maar iets te noemen: uitgeput als wij waren zagen wij vrouwen de pluspunten van mannen die flexibel werkten om meer voor de kinderen te zorgen; de mannen, hoe dol ze ook op hun kinderen waren, en hoezeer ze zich 's avonds in veel opzichten praktisch met de kinderen bemoeiden, zagen primair de beroepsmatige en economische nadelen van proberen flexibel te werken om meer voor de kinderen te zorgen. (.) Van geen van de paren die we kenden was de man in staat - of bereid - geweest enigerlei verandering in zijn werktijden aan te brengen. De vrouwen om me heen, zag ik, begonnen deze jonge man als een halfgod te behandelen. 'Dan blijft vrijdags thuis,' zeiden ze vol betekenis tegen hun man. Dat Dan zelfs maar zo'n klein stapje had gezet naar het delen van de verantwoordelijkheden thuis, gaf hem voor de vrouwen een aura van begeerlijkheid; hij was een winner. Voor de andere mannen, zo begon tot me door te dringen, betekende het feit dat hij zich kon veroorloven op vrijdag thuis te blijven, dat zijn werk niet zo belangrijk was. Voor de mannen - deze egalitaire, profemnistische mannen - was dan een loser. (p. 228)
- Ze ontplofte. 'Een lijst!'schreeuwde ze. 'Waarom zou ik een lijst maken! Dat is enkel meer werk voor mij! Waarom zou ik een lijst maken!' (p. 239)
- Ik dacht aan hoeveel vrouwen me moedeloos vertelden over hoe hun mannen wachtten tot ze hun iets vroegen - of een lijstje maakten - en hoe demoraliserend dat voor hen was. Ik kon me niet aan de gedachte onttrekken dat er een element van lijdzame agressie school in dit terugkerende thema van aardige mannen, lieve, speelgrage pappa's, een en al initiatief en gemotiveerdheid op het werk, die 'wachtten tot hun werd gevraagd' thuis de saaiere babyklusjes te doen, totdat het vragen tenslotte afnam of ophield. (p. 240)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten