Haruki Murakami - Blinde wilg, slapende vrouw

Normaal gesproken vind je hier een redelijk kort verslag van een door mij gelezen boek. Deze keer echter las ik niet alleen, maar samen met Gnoe, die overigens een meer dan lezenswaardig blog bijhoudt (niet alleen over boeken). We spraken, mailden en twitterden heel wat over deze Murakami verhalenbundel en besloten daarom uiteindelijk om er dan ook maar een gezamenlijke boekbespreking van te maken. Omdat zij altijd in het Engels blogt, waag ik me daar voor de verandering ook eens aan. Enjoy!

Why did you read Blind Willow, Sleeping Woman?
Elsje: Well, ever since I discovered Murakami, two years ago, I have been wanting to read his whole oeuvre. Not many authors have invoked this type of avidity in me, that's for sure. And reading more only made it worse. So, this was my 10th Murakami... In addition, this was the most recent book published in Dutch (or any other language, for that matter). Last but not least, Gnoe, also a true Murakami-addict, was looking for someone to read along with.
Gnoe: My reason for picking up Blind Willow, Sleeping Woman is quite similar. Shortly after reading my first (and long-time favorite) Murakami The Wind-up Bird Chronicle in 2004, I decided to read all books by the master. Up until now I've read most of his novels, but I kept postponing 'BWSW' because I'm not really a short-story-grrl. A buddy read with Elsje was exactly what I needed! And it didn't hurt either that March was Murakami Month at In Spring it is the Dawn ;)

What did I you expect?
Elsje: After nine Murakami's I pretty much knew what to expect: a little supernatural, complicated relationships, unobtainable love, desperate searches for lost loves, death by freak accidents and suicides, music and food. I always seem to like the Murakami novels better than his short stories: Murakami needs to elaborate to be able to hold my attention on his train of thoughts. So my expectations were not skyhigh.
Gnoe: Not being a fan of short stories I expected to be a little frustrated ;) Just getting into a story and then... oops! -- The End. Hate that. Of course I hoped Murakami would surprise me with some enchanting writing... But I'd already read After the Quake (twice) and it didn't impress me. Only Super-Frog Saves Tokyo lingers in my mind because it was weirdly sympathetic (or sympathetically weird).

Did Blind Willow, Sleeping Woman live up to your expectations?
Elsje: Absolutely, and more than that. I have to say that some of his most beautiful short stories can be found in this volume!
Gnoe: Well, having such low expectations Murakami could hardly disappoint. And indeed, I loved Blind Willow, Sleeping Woman! But it's not just because of my anticipations. The stories are wonderful: little gems that are not too short at all. Of course I couldn't (nor shouldn't) read them in one sitting, so I had a great time savoring Murakami's fantasies. Each had that magical touch of the master: lovely language and amazing atmosphere.

What was your favorite story?
Elsje: That one is hard to answer... Browsing the book to make a choice, I find myself absorbed anew... Impossible to choose just one. I believe my favorite stories are, in chronological order :-):
- Birthday Girl in which a girl experiences a very strange encounter on the evening of her twentieth birthday
- The Mirror in which a man finds himself looking at himself in a mirror. Creepy story!
- The Seventh Man in which a man tells a group of people how, when he was a boy, an enormous wave took the life of his best friend. The man felt guilty for years because he had not tried to save him.
- The Year of Spaghetti. A man obsessively cooks spaghetti. A whole year of loneliness. Interrupted only by his own thoughts. And then: a telephone call.
- Toni Takitani: a beautiful story about a man, the son of a jazzmusician, who looses his spendthrift wife in a car accident. The clothes she leaves behind form the basis of a strange advertisement: Toni pays a girl to wear his wife's dresses, so that he can get used to her being dead.
- The Ice Man: a girl falls in love with, indeed, an iceman. Heartbreaking story!


This image refers to one of the stories not mentioned above: Dabchick

- Where I'm Likely to Find It describes the search for a lost husband. And when I say lost, I mean lost: he disappeared in between floors, going from the apartment of his wife to that of his mother in law.
- The Kidney-Shaped Stone That Moves Every Day tells the story of a writer who has been told by his father that every man is granted only three true loves. Waiting for that love he is afraid to commit. When he meets Kyrie, he is stuck in one of his stories, a story about a kidneyshaped stone.
Gnoe: I just can't choose one favorite story either... I liked many of them, but two really stand out (both already mentioned by Elsje): The Seventh Man and The Ice Man. Hm. There's a striking similarity between those titles, what does that say about me?! LOL

Why did it become a favorite?
Elsje: These stories are truly wonderful: they harbor all the Murakami ingredients, and, moreover, are complete stories. That which I found lacking in short story volumes I read earlier - elaboration - was more than sufficient in these stories. I was mesmerized by especially The Mirror, The Ice Man, Where I'm Likely to Find It and The Kidney-Shaped Stone.
Gnoe: Explaining why I rather like a story is always the hard part, but I'll try to make sense. Beware of SPOILERS though! Elsje already gave a brief summary of the narratives in relation to previous question so I'll just skip to my thoughts on The Seventh Man. It brings to mind early school camps & scouting outings, where the -- older -- supervisors (often teenagers or in their early twenties -- like I said: old ;) told scary stories in the evening. The confession of The Seventh Man gives me the chills, but rings true. It's really heartbreaking, but heartwarming at the same time. I could imagine finding myself in his shoes: shock-reflexes triggering self-preservation but being paralyzed to the point where you can't warn your ignorant friend for the approaching killer wave. I understood his feelings of guilt although we all very well know he cannot be held responsible. The image of the little boy swallowed by the sea is equally grim and beautiful at the same time. That scene is so vivid, it will stay with me forever. And I just listened to the seventh man telling his story -- imagine what's before his mind's eye...
The Ice Man is just a beautiful love story: romantic and tragic at once, the way it should. In fiction I mean, 'cause in real life we'd like to live happily ever after ;) What I admire about this story is that I completely and totally believed in the existence of such a creature as an ice man -- and in our protagonist's unconditional love for him.
Fun fact: In his introduction Haruki Murakami says about these stories: Ice Man, by the way, is based on a dream my wife had, while The Seventh Man is based on an idea that came to me when I was into surfing and was gazing out at the waves".

Explanation of the booktitle
Elsje: The title refers to the first story, in which one of the friends of the protagonist writes a poem about a blind willow, of which the pollen, when conveyed to the ear of a girl make her fall asleep.
Trivia: I found a video on YouTube by a band named Willow, called Blind which I don't believe inspired Murakami...
Gnoe: Well, there's nothing much to add to that, is there? Unless I could elaborate on how this title reflects the complete collection of short stories, but I don't have a clue ;) I would also like to muse a little on the meaning and importance of the poem -- but again I'm tongue-beaten. I just can't seem to put my finger on it; frustration finally setting in! ;) The story goes that the long, long roots of the blind willows go deep into the ground where there's complete darkness. (Darkness: No Good, right?) Then there's a medium -- those little flies -- that transfer the doomed pollen to innocent people. Nothing you can do about it: we all got that vulnerable spot (our ears). And then you fall asleep: lead a passive life (not living to the fullest). But what does it all mean? I'm stuck.
Anyway, the darkness reminds me of another Murakami novel: Dance Dance Dance, in which the Sheep Man (the medium between the darkness and the human world) tells the main character he has to dance to keep living. And there's a connection to After Dark of course, in which a girl falls into a deep sleep as well. But hey, book connections is a question further along!



Theme
Elsje: I really cannot think why Murakami specifically brought these stories together in this volume.
Gnoe: I don't believe there's an overall theme linking the stories in this collection either, except for some general elements that keep recurring in Murakami's books. I'll talk about that relating to next topic. Blind Willow, Sleeping Woman probably just consists of stories not previously published outside Japan.

Links with other Murakami stories/books
Elsje: Plenty links can be found. For instance
- Blind Willow reminded me of Norwegian Wood, in which the main character forms a kind of triangular friendship with a girl and a boy. The boy kills himself and the girl suffers as a result of that. In addition, the memory of the protagonist is jogged by a song he hears on a plane. In Blind Willow, a similar triangular friendship existed in the past, and entering the hospital with his cousin brings memories back about this friendship.
- Birthday Girl reminded me of A Wild Sheep Chase, probably because of the mysterious events in a hotel. Room 604... Is that the same room number?? No, the room number in A Wild Sheep Chase is 406… Remarkably similar, though!
- New York Mining Disaster stirred a faint memory of South of the Border. I think that is because the main character owns a bar.
- Man-Eating Cats: I believe Murakami used part of this story to construct Sputnik Sweetheart.
- Firefly: this story contains the same early morning ritual as Norwegian Wood. In addition, the roommate is again spic and span. I don't remember if in Norwegian Wood this roommate was a geography student, but I think he was...
- The brilliant pianoplayer in Hanalei Bay could be based on the same idea as Reiko in Norwegian Wood?
- The Kidney-Shaped Stone reminded me somewhat of Thailand, one of the stories in After the Quake.
Gnoe: First I'd like to say that I find it amazing how much Elsje remembers of those books! I guess my taking ages to read the complete works of Murakami has its downside... I was thinking more of book relations through recurring elements, like ears, food, storytelling, young people dying (early) / entering new life stages and (unrequited or lost) love. Of course there are many more but these come to mind thinking of Blind Willow. Elsje considered these her expectations! (I'm referring to her answer on our second question ;) A Murakami theme I actually missed in this book is the QUEST.
I'd like to highlight some of the elements because they seem important (or beautiful) in any way.
- Ear: you've already heard how ears play a special role in the title story. But it's not just the poem: the antagonist's cousin has a hearing problem that was caused by a baseball that hit his right ear as a child. Again an innocent victim hurt by external causes. And it wouldn't be a Murakami without a special earlobe; in Birthday Girl.
- Food: there's a disgusting story called Crabs (another vivid image I can't get out of my mind but I'll spare you that), which shows us a meaningful insight on the topic of food:

You know, eating's much more important than most people think. There comes a time in your life when you've just got to have something super-delicious. And when you're standing at that crossroads your whole life can change, depending on which you go into -- the good restaurant or the awful one. It's like -- do you fall on this side of the fence, or on the other side.


Yeah well, nice observation but it doesn't help us much, does it? ;)
Elsje: How about The Year of Spaghetti?!
Gnoe:
- Death (young people dying):

A man's death at twenty-eight is as sad as the winter rain.

(New York Mining Disaster). 
And a quote from Firefly:

Death is not the opposite of life, but a part of it.

(How zen!)
- Storytelling: plenty of storytellers in this book, but there's a special narrator in Chance Traveller. The story begins as follows:


The 'I' here, you should know, means me, Haruki Murakami, the author of the story. [..] The reason I've turned up here is that I thought it best to relate directly several so-called strange events that have happened to me. [..] Whenever I bring up these incidents, say, in a group discussion, I never get much of a reaction. Most people simply make some non-committal comment and it never goes anywhere. [..] At first I thought I was telling the story wrong, so one time I tried writing it down as an essay. I reckoned that if I did that, people would take it more seriously. But no one seemed to believe what I'd written. 'You've made that up, right?' I don't know how many times I've heard that. Since I'm a novelist people assume that anything I say or write must have an element of make-believe.

How mean ;) The author made me feel guilty for not believing his story! And it brought to mind that other book in which a (failed) writer appears with a familiar sounding name: Mr Hiraku Makimura in Dance Dance Dance!

Musical links
Elsje: A few suitable musical links to listen to while reading Chance Traveller: Star crossed lovers, Duke Ellington and Barbados, Charlie Parker. When you read New York Mining Disaster, please listen to New York Mining Disaster, The Bee Gees. Last but not least,
Firefly should be accompanied by: Dear heart, Henry Mancini
Gnoe: Thank you for the music!

Anything else to say?

Elsje: Mr. Gnoe kindly lent me a book on Murakami, written by his English translator Jay Rubin: Haruki Murakami and the music of words. I really recommend this book to Murakami-adepts. Rubin addresses some of the things Gnoe and I have commented on above, in addition, he touches a whole lot of things we seem to have missed. For instance, when answering question about links with other books, Gnoe confessed to feeling guilty for not believing one of the stories. Well, Gnoe, let me ease your guilt: according to Rubin, Murakami did make this story up after all!
Gnoe: There's something that keeps bothering me... It's probably supposed to, but I'd like to hear people's opinions anyway! Even though it can be considered a spoiler... What is the wish Birthday Girl made? I wanna know! Do you have any ideas?

Styling
Elsje: I love the way in which the Dutch translations have been styled. Always bicolored, with a tiny picture at the border between the two colors, signifying one of the main themes. The cover of Blind Willow, Sleeping Woman by Jerry Bauer, depicts the eyes and nose of, indeed, a sleeping woman.
Gnoe: I prefer my English copy to Elsjes's Dutch because it's more poetic, suitable to the stories. There's a Japanese woman sleeping underneath a persimmon branch. She lying on a soft, white underground -- obviously a mattress when you take a close look, but it evokes the image of snow. The woman is wearing a spring/summer dress or nightgown, so she has definitely been sleeping for quite some time! In Buddhism the persimmon stands for transformation. The picture is a combination of a modern photograph and a detail of the early nineteenth century painting Persimmon on Tree by Sakai Hoitsu. Yep, I like it ;) The book has a white background with lettering in silver, black and several reds -- colors that 'we' (Western people) associate with Japan. A subtle detail is that the author's name is embossed, not the title (as in the thriller genre).

Well, that's a long description of something you can largely see for yourself ;) But the combination of these colors on a white background is visible in the designs of other Murakami editions from the same publisher. Of course it's a smart move to make them look like a 'series' because what bibliophile wouldn't want to show of his collection of books by Murakami? It would be fun to compare several different Murakami 'series' someday!

Book details
Elsje: My volume is a first print, published by Uitgeverij Atlas in 2009. Translation into Dutch was executed by Elbrich Fennema. I am not sure wether she translated the stories directly from Japanese or from the English translation Gnoe read.
Gnoe: My paperback is a first print, published by Harvill Secker in 2006 (copyrighted 2005 by Haruki Murakami). The stories are variably translated from Japanese by Philip Gabriel and Jay Rubin; both seem to have done the job very well!

Gnoe: Hey Elsje, now that our buddy review is ready: let's make plans for a follow-up to see the Tony Takitani movie?!
Elsje: I think that would be an excellent idea! In addition, we could buddyread 1Q84 which appears in print next week… #hinthint

Elif Shafak - De heilige van de beginnende waanzin

Een mooi boek over de levens van een groep jonge mensen van verschillende afkomst in het Boston van rond de eeuwwisseling. Een boek over volwassen worden onder druk van familie, cultureel meegetorste normen en waarden. En dat in een vreemde omgeving.

Het verhaal
Drie jonge mannen, Omer, Abed en Piyu, afkomstig uit respectievelijk Turkije, Marokko en Spanje, delen een huis in Boston. De gebeurtenissen uit het boek beslaan een periode van ongeveer een jaar. Een jaar waarin hun levens fundamenteel op z'n kop worden gezet.

Voor Omer, de feitelijke hoofdpersoon uit het boek, is het leven een groot feest van ongelimiteerd koffie en alcohol zuipen, drugs, keiharde muziek en eindeloos neuken. Aan zijn promotieonderzoek, de reden dat hij naar de States is gekomen, doet hij weinig tot niets. Tot hij na een zuippartij waarbij hij bijna in coma raakt de manisch-depressieve Gail ontmoet. Voor haar valt hij als een blok en stort hij zich in een huwelijk met haar. Terwijl hij eigenlijk amper iets van haar weet.
Zo weet hij niet dat ze als Zarpandit geboren werd, zich daarna Gartheride noemde en bij elk van die namen een ander leven leidde. Ook had ze voordat ze met Omer een relatie aanging een lesbische relatie met de toen feministische strijdster Debra Ellen Thompson (die alleen met haar hele naam aangesproken wil worden), heeft ze lange tijd alleen bananen en chocola gegeten. En die nu een chocoladewinkeltje heeft waar ze de meest rare vormpjes verkoopt (bijvoorbeeld afbeeldingen in chocola van de zwerfster die daar altijd voor de deur rond hangt). Ook bij Omer zijn de nodige rafelrandjes. Zo heeft hij bijvo
rbeeld de gewoonte om de tijd die de dingen die hij doet kosten uit te drukken in hoe vaak bepaalde nummers gedraaid kunnen worden.

"De tijd tussen zijn eerste verzoek om extra koffie en het tweede moest vier minuten en tien seconden zijn geweest, want dat was precies de lengte van 'Made of Stone' van The Stone Roses. En nadat de stewardess had gegrapt dat ze hem beter de hele kan koffie kon geven, had hij twee keer zo lang nodig gehad om zijn woede te laten zakken als de lengte van 'Save Me from My Hand' van Barry Adamson."

Abed, die zijn vriendinnetje in Marokko heeft achtergelaten en alleen maar kan hopen dat zij op hem wacht en die tegelijkertijd eigenlijk doodsbang is om voor zichzelf toe te geven dat hij op oudere vrouwen valt. En dan is er nog Piyu, de smetvrezige tandarts in opleiding met een fobie voor scherpe voorwerpen, die zo bang is zijn vriendinnetje Alegre teleur te stellen dat zij denkt dat het aan haar ligt. Alegre, de Mexicaanse, gesmoord aan de boezem van haar tantes (las Tias), die fabeltastisch kan koken, maar zelf boulimia-patient is.

Genoeg problemen om een loodzwaar verhaal neer te zetten, zou je zo zeggen. Maar Shafak maakt er een juist een bijna vrolijk troepie van. Door de hilarische manier waarop ze beschrijft hoe Omer door Abed en Piyu in huis genomen wordt of hoe de jongens met hun hond Arroz omgaan.

Bijna, want al die zware verhalen kunnen gewoon niet naar een happy ending toe gaan. En dat voel je vanaf het allereerste moment.

Leanne Shapton - Important artifacts and personal property from the collection of Lenore Doolan and Harold Morris, etc.

De volledige titel:
Leanne Shapton - Important artifacts and personal property from the collection of Lenore Doolan and Harold Morris, including books, street fashion and jewelry. Saturday, 14 February 2009, New York

Het boekje ziet eruit als een veilingcatalogus, en... dat is het dan ook! Een virtuele dan wel, want het is eigenlijk een roman. Een roman in foto's waaruit je zelf het verhaal moet destilleren. Dat lijkt op het eerste gezicht simpel: Canadese (Lenore Doolan) ontmoet op een Halloween feestje een Amerikaan (Harold Morris). Zij werkt bij de NY Times waar ze een taartenrubriek schrijft, hij werkt als freelance fotograaf voor allerlei tijdschriften. Ze worden verliefd op elkaar, en, zoals dat gaat, na een paar jaar is de liefde over en ze gaan ieder huns weegs. End of story. Tot zover een vrij standaard verhaal in een heel bijzonder jasje gegoten.

Maar, als je je best doet, dan kun je tussen de regels ehrm... foto's door allerlei extraatjes tegenkomen. Hieronder een klein lijstje van dingen die mij opvielen.

- Bij hun ontmoeting (Halloween 2002) is hij boeienkoning Harry Houdini en zij Lizzie Borden, een beruchte moordenares uit de 19e eeuw. Wat las ik hierin? Hij wil zich niet binden (dat blijkt later ook: #1110, en ook viert hij liever zijn veertigste verjaardag met z'n vrienden ipv met haar #1104, 1144, 1145, 1148, 1253, 1310, 1311, zie ook de quote op de eerste pagina, tekst van een ansicht uit 2008 van Hal aan Lenore!)) en zij heeft een nogal opvliegend karakter (idem) (#1005, 1103)
- Halloween 2003 (#1107): Benjamin Braddock en Mrs Robinson, de twee hoofdpersonen uit The Graduate, een film over een net-afgestudeerde jongen die in de 'klauwen' valt van de vrouw van de zakenpartner van zijn vader. Weet niet zo goed wat ik hiervan moet maken.
- Halloween 2004: Anna Magnani (een Italiaanse actrice die het in Hollywood maar niet kon maken) en Beertje Paddington. Beetje verweesd?
- Halloween 2005: Woody Allen en Annie Hall (zie link: verhaal van deze film heeft wel wat weg van dat van Lenore en Hal: ook een relatie tussen twee neuroten)
- Halloween 2006: ze gaat met haar zus Ann: als marshmallow en lakmoes proef...

- Thanksgiving 2002 vieren ze bij vrienden van hen. Zij neemt een DVD (#1013) mee van Strange brew, een film die gebaseerd is op Hamlet. Ook neemt ze een Buttertart mee, een typisch Canadese lekkernij (#1015). Hal noemt haar vanaf dat moment Buttertart.
- Valentijnsdag 2005 vraagt Hal Lenore bij hem in te trekken #1186-1189. Ze doet dat ook #1190-1193

- ze blijven toch wel een zwak houden voor hun exen (de hare Hugh Nash (#1060, 1067), de zijne Juliet (#1045)
- er zijn al snel ruzies. Zo ook tijdens een romantisch tripje naar Venetië, ter ere van haar verjaardag (#1088, 1089)
- zij is dol op honden, hij haat ze. Daarom spaart ze maar hondenprullaria (voorkantplaatje komt terug in #1181 met een briefje waarin L een pleidooi voor een echte hond houdt. Een pleidooi dat ze verliest). Zelfs Hals moeder doet daaraan mee #1119. Die moeder is trouwens vreselijk: rich, dark, bitter #1165-#1168
- steeds als er iets gebeurt, bakt Lenore een taart en schrijft daar een toepasselijk artikel over (#alle taartstukjes)
- allebei gaan de naar de psych (#1103, 1144. En later samen naar de relatiepeut (#1254, 1255)

- wat een ego is die Hal. Is haar oma overleden, wil ze graag bij haar moeder in de buurt zijn. Nee, Hal wil dat ze naar Istanbul komt. En dat doet ze (#1151)! Krijgt zij een gave baan aangeboden, weigert ze die. Om hem (#1288 - 1290). Terwijl hij er nooit is! Denkt ze dat ze zwanger is, peert hij hem (#1305)!
- Lenore maakt van alles lijstjes. Van wat ze eet, wie ze ziet etc. Overal op: op programma's, menukaarten, haar agenda, in boeken. Een aantal keer hinten die lijstjes naar zwangerschap #1160, #1173 en heel expliciet in #1304, 1305 en 1307.
- Hal kliedert overal songteksten op: op lijstjes, in boeken etc.
- tegen het eind blijft hij steeds langer in het buitenland en doet zij allerlei 'samen'-dingen alleen: alleen naar een bruiloft, alleen naar hun vakantiehuis.

- Kleine puzzeltjes. Zoals: waarom mist Claire's Knee uit de Cassavetes DVD-box? En waarom staan bepaalde actrices ingelijst in huis? #1208 (L'avventura, Monica Vitti). Waarom lezen ze bepaalde boeken (dat zou ik nog allemaal kunnen uitzoeken, maar doe ik niet. Voor andere lezers moet er ook nog wat uit te zoeken overblijven ;-))
- Veiling is op Valentijnsdag 2009... Hoe veelzeggend kan het zijn?

Patrick Gale - Rough Music

De roman is een vervlechting van twee verhalen: "Beachcomber" en "Blue House".

Beachcomber speelt zich eind jaren '60 van de vorige eeuw af. De zevenjarige Julian gaat met zijn ouders John en Frances op vakantie in Cornwall. Daar voegen zich ook zijn oom Bill en diens dochtertje Skip bij hen. Zij woonden tot voor kort in de States waar hij onlangs zijn vrouw verloor. Julians vader is directeur van een gevangenis en terwijl zij aan het vakantievieren zijn, gaat een van de gevangenen er vandoor. Daardoor moet zijn vader eerder naar huis terugkeren.

In Blue House krijgt Will voor zijn veertigste verjaardag van zijn zus Poppy een vakantie in Cornwall aangeboden. Hij neemt zijn bejaarde ouders John en Frances mee op vakantie in Cornwall. Francis heeft beginnende Alzheimer en Will wil graag dat zijn vader een beetje rust krijgt van de continue zorgen die hij aan zijn vrouw moet geven. Pikant detail is dat de man en kinderen van Poppy hen zullen gaan vergezellen. Weet zij veel dat haar man en broer een verhouding hebben?
Wat schetst ieders verbazing als ze in het vakantiehuis dat van vroeger herkennen? Het huis waar blijkbaar iets heel ergs is voorgevallen. Ze durven het tegenover elkaar in ieder geval niet toe te geven, kennelijk bang om zaken op te rakelen.

De rest van het boek ben je aan het zoeken naar de link tussen beide verhalen. Is Julian tijdens die vakantie doodgegaan waarna John en Frances nog twee kinderen gekregen hebben (Will en Poppy)? Is het eigenlijk wel hetzelfde huis? Is het een voorbode van opnieuw iets Heel Ergs? Welke onweerswolken hangen over beide vakantie?

Lekker boek.

De titel verwijst overigens naar de luidruchtige sculpturen van Wills vakantievriendje:
"Country people used to put on protests outside the houses of people whose sex lives displeased them. Not just adulterers and seducers but dirty old men who'd taken girl brides or men who beat their wives. Gay people too, probably, though the books are too coy to say."

Frances' Alzheimers wordt ook heel bijzonder gebruikt. Ze is verwoed pianiste en haar muziek is datgene waarvan ze eigenlijk nooit moeite heeft zich te herinneren wat het is. Zo herkent ze, als ze de boekwinkel van Will binnenloopt direct de vierde nocturne van Fauré. En dat terwijl ze namen van mensen dan al vergeet. Ontroerend.

Bert Natter - Begeerte heeft ons aangeraakt

Het verhaal
Lucas Hunthgburth verliest bij de vuurwerkramp in Enschede zijn beste vriend, Zwier, een jonge kunstenaar die op dat moment furore aan het maken is als schilder van allerlei beroemde en minder beroemde borsten. Lucas ontsnapt als door een wonder aan deze ramp: hij zit op het toilet in de catacomben van het museum waar hij op dat moment werkt.
Een aantal jaar later werkt Lucas als conservator oude instrumenten voor het Haagse Residentieel Museum. Hij wordt ontslagen als hij iets onwelgevalligs zegt tegen de Koningin. Terwijl hij zijn spullen inpakt, krijgt hij een telefoontje van een zekere Dembeck, die hem vraagt onderzoek te doen naar een zeldzaam klavecimbel dat hij in zijn bezit heeft. Lucas grijpt deze kans met beide handen aan en reist af naar het landgoed op het Groningse platteland waar Dembeck woont.
Daar treft hij de heer des huizes aan die bezig is met de voorbereidingen van de uitvaart van zijn vader. Er ontspint zich in de dagen voorafgaand aan deze plechtigheid een bizar soort relatie tussen beide mannen. Zo helpt Lucas Dembeck met het neerschieten en verwerken tot een pastei van de pauwen die op het landgoed rondlopen: "want dat was vaders laatste wens". Ondertussen belazert Lucas welbewust zijn 'vriend': de klavecimbel is vele malen meer waard dan waar Lucas hem van Dembeck voor koopt.
Langzamerhand arriveren ook de andere uitvaartgasten. Onder hen de zus van Dembeck, Dido, ooit een wereldberoemd klaveciniste, nu patiënte van een psychiatrische kliniek. Dido en Lucas beginnen vrijwel direct een gepassioneerde relatie.
En dan is daar de dag van de uitvaart, die uitmondt in een apotheose om u tegen te zeggen.

Ik heb gemengde gevoelens bij deze roman. Dat de gebeurtenissen in Enschede diepe sporen achter hebben gelaten bij mensen die de ramp mee hebben gemaakt vind ik vanzelfsprekend. Maar of Lucas hierdoor het pad kiest dat hij kiest, vind ik niet vanzelfsprekend. Het voelde voor mij alsof de ramp er een beetje met de haren bijgesleept werd. Ook zonder die passages, of misschien juist zelfs wel zonder die passages, had ik hem makkelijker kunnen volgen in zijn gekte. Denk ik. Daarom: drie sterren.

Paolo Giordano - De eenzaamheid van de priemgetallen

Een werkelijk schitterend boek, haast niet te geloven dat Giordano pas 26 was toen het gepubliceerd werd.

Het verhaal
Als Alice zeven jaar is, krijgt ze tijdens de door haar vader verplicht gestelde skilessen een vreselijk ongeluk, waardoor ze haar verdere leven lang mank loopt. Het gekke is dat ze het ongeluk bijna verwelkomt: het ontslaat haar van de plicht om het perfecte kind te zijn. Denkt ze dan. Natuurlijk blijft ze het gevoel houden dat ze tekort schiet. Ze probeert dit gevoel te bestrijden door zich uit te hongeren.
De hoogbegaafde Mattia en zijn geestelijk gehandicapte tweelingzusje Michela worden als buitenbeentjes behandeld. Als ze eindelijk een keer op een kinderfeestje worden uitgenodigd, kan Mattia de gedachte dat Michela het zou verpesten niet verdragen. Daarom laat hij haar achter in het park. Als hij haar na het feestje komt ophalen, is ze verdwenen. Vanaf dat moment straft Mattia zichzelf: doorlopend brengt hij zichzelf verwondingen toe.
Op de middelbare school ontmoeten Alice en Mattia elkaar. Een heel voorzichtige vriendschap tussen beide bijzondere kinderen is het gevolg van deze ontmoeting, een jarenlange vriendschap zelfs. Wel een vriendschap waarin ze toch steeds afstand tot elkaar bewaren.

Omdat ik het boek geleend had, heb ik geen ezelsoortjes durven maken. Hierbij wel een citaat dat treffend is voor de stijl van Giordano, in een notendop de thematiek van het boek verklaart en en passent ook de titel.
Mattia studeert inmiddels wiskunde, en heeft daar een grote liefde voor priemgetallen opgevat:
"Tijdens college in het eerste jaar had Mattia geleerd dat er onder de priemgetallen nog specialere getallen waren. Die noemden wiskundigen tweelingpriemgetallen: dat zijn paren van priemgetallen die vlak bij elkaar staan, zo goed als naast elkaar zelfs, want ertussenin staat altijd een even getal dat ze belet elkaar echt te raken."

Franca Treur - Dorsvloer vol confetti

In Dorsvloer vol confetti wordt met een vlotte pen een reeks herinneringen aan de jeugd van een Zeeuws meisje neergezet. Katelijne is het enige meisje in een groot boerengezin. Als je net begint met lezen denk je dat het zich ergens in de jaren '50 van de vorige eeuw afspeelt, maar nee, het zijn de jaren '80; de tijd waarin ook ik opgroeide. Maar in zo'n compleet andere wereld!
Eigenlijk wil ik niet teveel verklappen over het verhaal, je moet het gewoon zelf lezen.

Wat een mooi en onbeladen beschreven herinneringen aan een maar al te snel loodzwaar neergezette jeugd in een Zeeuws zwartekousengezin! In tegenstelling tot Knielen op een bed violen, waar een soortgelijke jeugd zijn diepe en zeer onaangename sporen nalaat, weet Franca Treur een weliswaar niet doorsnee maar toch zeer gelukkige jeugd te beschrijven.