zondag 9 november 2014
David Mitchell - The Bone Clocks
Wat heeft Mitchell weer een prachtroman afgeleverd!
Het verhaal begint in 1984, als de 15-jarige Holly Sykes na een puberruzie met haar moeder besluit van huis weg te lopen, zo van 'dat zal haar leren!'. Het eerste hoofdstuk van de zes gaat over haar belevenissen in de eerste dagen na dit gebeuren.
Daarna springen we in het tweede hoofdstuk naar 1991, waar Cambridge-student Hugo Lamb zich als beursaal op ingenieuze wijze staande weet te houden tussen de rijke eliteboys.
Vervolgens springen we naar 2004, waar oorlogsverslaggever Ed Brubeck zijn verveling probeert te verbergen als hij Bagdad moet verlaten om bij het huwelijk van zijn schoonzus en zwager aanwezig te zijn.
In hoofdstuk vier, dat zich afspeelt tussen 2014 en 2020, is de hoofdpersoon de ooit gevierde schrijver Crispin Hershey. Hij heeft sinds zijn enorme succesroman met de schitterende titel 'dessicated embryos' eigenlijk niet echt meer succes gehad en we leven mee met zijn wanhopige pogingen om zijn vergane glorie opnieuw leven in te blazen.
Tot zover lijkt het in mijn beschrijving een rechttoe-rechtaan leuk verhaal. Maar door deze verhalen heen speelt een soort oorlog tussen twee groepen 'onsterfelijken'. De ene groep mensen is in staat om hun ziel te transplanteren in het lichaam van een daarvoor geschikt ander mens, de andere groep voedt zich met de ziel van levenden. Dat het werkt blijkt: één van hen leeft zo al een aantal millennia! Een griezelige gedachte en met name in de laatste twee hoofdstukken fantastisch uitgewerkt!
Wat leuk is, is dat voor de lezer die ook ander werk van Mitchell kent, bepaalde personages terugkomen (bv dr Marinus uit Jacob de Zoet speelt een grote rol in deze nieuwe roman). Een ook de constructie van in elkaar overlopende verhalen, die zo kenmerkend is voor veel van Mitchell's romans, komt hierin terug.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten