Ik heb echt enorm genoten van Maya Angelou - I know why the caged bird sings, waarin de dit jaar overleden schrijfster haar jeugd als jong zwart meisje beschrijft in de jaren '30 van de vorige eeuw beschrijft. Het verscheen in mijn geboortejaar, 1969.
Wat een jeugd is dat geweest! Als peuter van 3 samen met haar broertje van 4 op de trein dwars door de States gezet door hun ouders die niet voor hen konden zorgen, en zo belanden zij bij de diep-religieuze grootmoeder van vaders zijde. Die heeft een winkel in het zwarte deel van het zeer sterk gesegregeerde Stamps in Arkensas. Dit levert prachtige verhalen op van het leven Maya als peuter en kleuter.
Maar dan staat ineens hun vader op de stoep. Hij neemt ze mee naar St. Louis, waar ze bij hun moeder in huis komen te wonen. Die heeft een nieuwe man, die met z'n tengels niet van de kleine Maya af kan blijven. Nadat hij Maya zelfs verkracht (iets dat hem duur komt te staan), worden zij en haar broer Bailey (dan 8 en 9 jaar oud) weer teruggebracht naar Stamps. Waar ze meehelpen in de winkel, en Maya een korte tijd dienst doet als lekker eigenwijs dienstmeisje bij een witte vrouw. Hilarische, maar ook o, zo schrijnende hoofdstukken levert dat op.
Maya is een erg slim meisje en als ze naar de middelbare school gaat, worden zij en Bailey weer bij hun moeder ondergebracht. Maya snapt dan beter wat haar mooie moeder eigenlijk doet: ze is bazin van een aantal gokhuizen (en misschien ook van bordelen??). Het leven als jonge vrouw in zo'n huis is niet eenvoudig... Zeker ook niet omdat haar broer het lievelingetje van hun moeder is. Tot ook hun relatie door Bailey's pubertijd zo onder druk komt te staan.
Erg, erg mooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten