In The house of special purpose heeft John Boyne het verhaal van Anastacia, de dochter van de laatste Russische Tsaar, van wie lange tijd het gerucht rond ging dat zij de moord op haar familie in 1917 overleefd zou hebben, als uitgangspunt genomen. Wat zou er van haar gekomen kunnen zijn als zij deze slachting inderdaad overleefd zou hebben?
Als vehikel gebruikt hij daarvoor de boerenjongen Georgy, die door min of meer (on)gelukkig toeval als gezelschapsjongen annex lijfwacht voor het ziekelijke zoontje van de Tsaar aan het hof komt en daar verliefd wordt op Anastacia.
Lekker leesbare chips, zo zou mijn omschrijving voor dit boek van John Boyne zijn. Lekker, want Boyne weet een interessante schets van het Rusland van het begin van de vorige eeuw te schetsen. Leesbare chips, want het is allemaal zó voorspelbaar, zó weinig verrassend, dat ik mezelf betrapte op bladerend lezen. Vandaar: twee sterren: niet met tegenzin uitgelezen, maar erg veel plezier heb ik er niet aan mogen beleven.
Overigens vond ik het leuk dat toen we dit boek in mijn leesgroep bespraken, een van de leden het totaal anders gelezen bleek te hebben: als een soort Forrest Gump, waarbij de manier van presenteren vooral dient om de historische gebeurtenissen van een heel tijdperk in een romancontext te gieten. Dat vond ik een leuke ingeving :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten