Na mijn laatste teleurstellende leeservaring (Sunset Park) merkte ik dat ik niet echt afgeschrikt was om gewoon weer een Auster mee te nemen op vakantie. En het was weer een lekkertje! Het is al een 'ouwetje' (1992), misschien scheelt dat, houd ik gewoon meer van de ouwe Auster dan van zijn recente werk...
Het verhaal
Schrijver Peter Aaron heeft zojuist in een krantenberichtje gelezen dat een onbekende man zichzelf heeft opgeblazen. Direct realiseert hij zich dat dit zijn beste vriend Ben Sachs moet zijn en hij besluit dat het slechts een kwestie van tijd kan zijn tot de politie hem zal komen ondervragen. En dat hij die tijd moet gebruiken om het ware verhaal van Ben op te schrijven. Het ware verhaal, voor zover hij dat kent natuurlijk.
We gaan terug naar de jaren waarin Peter en Ben elkaar leren kennen, hoe ze bevriend raken, hoe ze allebei hun schrijverschap totaal anders beleven en ook hoe de vriendschap bekoelt nadat Peter kortstondig een affaire heeft met de vrouw van Ben. Hoe Ben verdwijnt en jarenlang dood wordt gewaand tot hij ineens op een nacht bij Peter op de stoep staat en vertelt wat er in de tussenliggende jaren gebeurd is. Hoe hij daarna weer verdwijnt tot het noodlottige ongeval een einde aan zijn leven maakt.
Zonder al te veel te verklappen hier kan ik niet veel meer vertellen.
Mooi geschreven! Het enige dat ik merkte dat ik miste, is dat typische Auster-sfeertje, waarin dubbele en driedubbele lagen in een boek, met impliciete verwijzingen naar andere boeken je ertoe dwingen bij de les te blijven zodat je de puzzeltjes kunt ontwarren. Als ik dit als eerste Auster zou hebben gelezen had ik waarschijnlijk nooit vermoed dat hij ook dat soort boeken kon schrijven, zoals ik nu niet vermoedde dat hij ook gewoon een goed verhaal neer kan zetten. Vier sterren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten