In het begin nogal verwarrende maar allengs mooier wordende roman over de bewoners van een appartementen-complex in Istanbul. Het appartementencomplex verkeert in slechte staat, het stinkt er nogal. Dat komt doordat de buurtbewoners de tuinmuur als vuilnisstortplaats gebruiken en het vuilnis kennelijk slecht wordt opgehaald.
We maken kennis met de smetvrezende Tijen Spic en Span en haar dochtertje Su, de steeds high zijnde student Sidar en zijn enorme hond Gaba, de dameskapperstweeling Cemal en Celal, de grootvader Hadji die op zijn drie kleinkinderen past, de formidabele en ook nog zwangere Meryem met haar angstige zoontje Muhammet, de familie Atesmizacoglu waarvan de moeder pleinvrees heeft, de Russische Nadya die steeds dezelfde slechte soap kijkt omdat de stem van een van de hoofdrolspeelsters die van de vermoedelijke minnares van haar man met nogal losse handjes is, de dronkenlap van een ik-persoon die leraar is en onlangs is gescheiden, De Ultramarijne Minnares die lekkere hapjes kokend op de man die haar onderhoudt wacht, de oude dame die Tante Madame genoemd wordt.
De stank wordt steeds erger en de kakkerlakken komen inmiddels in alle appartementen. De ik-persoon besluit er wat aan te doen en schildert middenin de nacht op de tuinmuur een boodschap die de inleiding is tot een reeks gebeurtenissen waardoor de levens van de verschillende bewoners door elkaar gaan lopen.
De bewoners worstelen allemaal op hun eigen manier met de dood of met de angst ervoor. Angst waarbij geloof en bijgeloof een rol spelen.
In het begin had ik moeite om bij al die verhalen te blijven, waarvan me de rode draad niet duidelijk was. Pas op 3/4 van het boek merkte ik nieuwsgierigheid naar hoe het verder zou gaan, toen de levens van de verschillende personages elkaar gingen raken. Dat vond ikzelf wel wat laat...
Vragen
Waarom die inleiding en uitleiding over waarheid en leugen? Als een soort waarschuwing dat je je niet moet laten meeslepen en denken dat dit allemaal echt gebeurd is?
Waarom dat verhaal over die Russische dementerende dame voor wie het Zuurtjespaleis gebouwd werd? Alleen maar om aan te tonen dat er wel degelijk een heiligengraf onder ligt?
Waarom de titel in het Nederlands luizenpaleis, terwijl er nauwelijks luizen in voorkomen. In het Engels heet het vlooienpaleis, wat helemaal vreemd is, want er komen echt NUL vlooien in voor. Beter was het Het Kakkerlakkenpaleis genoemd!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten