Ik had me opgeworpen om voor "Op drift" van Pius Alibek een recensie te schrijven door de tekst van de blurb, die meldt:
"Een kindertijd in het Irak van de jaren vijftig die lijkt op een oosters sprookje. (...) Tijdens een studiereis in Londen wordt hij verliefd op een Catalaans meisje (...) Maar het zijn de wonderen en de verschrikkingen van de woestijn die hij tijdens zijn militaire diensttijd leer kennen, die hem werkelijk maken tot de man die hij is."
"Een verrassend succes in Catalonië, waar Op drift wekenlang op nummer 1 van de bestsellerlijsten stond." "Een onwaarschijnlijk, maar waargebeurd verhaal waar de vitaliteit en levenslust van afspatten."
Een levenslustig boek waarin een waargebeurd oosters sprookje en Catalonië elkaar ontmoeten, dat vormde voor mij een absolute aanbeveling!
Het verhaal
De ik-persoon wordt in 1955 in het noorden van Irak geboren. Hij is een Aramees, een christen. Als Pius nog erg klein is, moet zijn familie hun huis en haard verlaten. Ze vestigen zich in het zuiden van het land. Daar gaat Pius naar een seminarie-school. Het is een jochie dat sterk gedreven wordt door zijn geloof, tot de pubertijd haar intrede doet. Maar ja, in een streng gelovig land is er voor een puber niet veel te halen. Pius geeft zijn aspiraties om priester te worden op en gaat in plaats daarvan Engels studeren. Tijdens een studiereis naar Londen kan hij zich eindelijk uitleven als hij een leuke en vrijgevochten Catalaanse ontmoet. Als Pius terug keert naar Irak, moet hij het leger in. Waar soldaten die geen lid zijn van de islamitische Ba'athpartij van Saddam Hoessein op de akeligste plaatsen worden neergezet. Net als hij afzwaait en eindelijk naar Spanje zal gaan, breekt de oorlog met Iran uit.
Werden mijn hoge verwachtingen bewaarheid? Helaas niet. Ik vond "Op drift" best leesbaar, ondanks de vrij simpele taal die Alibek bezigt, daar niet van hoor, maar zou hier nooit een bestseller in hebben gezien. Zeker in het begin hangt het boek als los zand aan elkaar. Herinnering zus volgt herinnering zo op, zonder duidelijke rode draad of reden waarom sommige personen zo uitgebreid aan bod komen. En besteedt Alibek wel erg veel woorden aan het toelichten van de politieke situatie van Irak, vliegt hij heen en weer tussen het hier en nu en het daar en toen. Later in het boek, eigenlijk vanaf het moment dat de hoofdpersoon in Londen gaat studeren, wordt het geheel samenhangender. Maar dan ben je dus al wel 180 pagina's onderweg...
Ergo: drie sterren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten