Kate Atkinson - When will there be good news?

Deze derde Jackson Brodie brengt weer veel goeds. Brodie is toevallig weer eens in het Noorden. Alhoewel, toevallig? Hoe dan ook, doordat hij in de verkeerde trein stapt, is hij een van de zwaar gewonden in een treincrash. Hij wordt gered door een jong meisje, Reggie. Omdat in zijn buurt de portemonnee gevonden is van een moordenaar die na dertig jaar vrijgelaten is uit de gevangenis, en Jackson zelf zijn geheugen kwijt is, gaat iedereen ervan uit dat hij de moordenaar in kwestie is. Maar Reggie heeft een ansichtkaart van Marlee, zijn dochter, in Jacksons jaszak gevonden en weet dus dat hij iemand anders is. Zijzelf is, zo gaat dat in dit soort boeken, het kindermeisje van de enige overlevende van de moordpartij van 30 jaar geleden. En als moeder en kind dan ook nog verdwijnen, roept Reggie de hulp in van Jackson.

Wat zijn de boeken van Atkinson toch lekker leesvoer! Weer: vier sterren!

Paulo Coelho - Aleph

Met een mengeling van irritatie, nieuwsgierigheid en bewondering las ik Aleph van Paulo Coelho. Irritatie omdat waar Coelho voor 'staat' zo zweverig Christelijk is, daar kan ik nooit zoveel mee. Bovendien is hij erg van zichzelf overtuigd: ik ben een groots schrijver en dus verdien ik bewonderd te worden. Irritatie ook omdat het hele boek een sfeer van ikke-ikke-ikke-en-de-rest-kan-stikken uitademt. Nieuwsgierigheid omdat Coelho in dit boek een hele interessante reis maakt dwars door Siberie, hij interessante mensen ontmoet en bewondering omdat hij dus wel gewoon lekker schrijven kan.

Aleph staat voor een punt waarop je de energie die daar is kunt gebruiken om een soort van parallelle werelden te betreden, die je naar je vorige levens leiden. Zodat je daar kunt herbeleven dat wat je nu vast doet zitten. Zodat je nu kunt goedmaken wat je in je vorige levens fout hebt gedaan.

Zoals hetgeen hij een jong meisje aandeed toen hij in een van zijn vorige levens bij de Spaanse Inquisitie aangesloten was. Het meisje in in het huidige leven de succesvolle maar getroebleerde Turkse violiste Hilal, die in Moskou bij hem in de trein stapt. Door samen met haar in de Aleph te gaan staan/liggen, hoopt de ik-persoon goed te maken wat hij haar al die eeuwen geleden heeft aangedaan. Zij weet evenwel niet waar ze aan beginnen.

In de mengeling van emoties, zoals ik hierboven schreef, overheerste toch wel de irritatie. Daarom kan ik Aleph helaas niet meer dan twee sterren toekennen. Helaas, want ik kreeg het boek van een hele fijne oud-collega en dan hoop je toch altijd dat je laaiend enthousiast kan zijn als je het uit hebt.

Ellis Avery - The teahouse fire

De tweede helft van de 19e eeuw is een periode waarin Japan grote veranderingen doormaakt en daarvan doet Avery op deze bijzondere manier verslag. Mooi beschreven, tot in detail, waardoor het tempo van de roman laag ligt. Lekker laag, want te traag wordt het nooit. Genieten!

Het is 1865. Een weesje van 9 jaar, Aurelia, reist vanuit de States met haar oom die missionaris is naar Japan, dat toen nog grotendeels van de buitenwereld afgesloten was. Haar oom komt vrijwel direct na aankomst om het leven bij een brand, waaraan Aurelia ontsnapt. Ze zoekt een slaapplekje in een theehuis en wordt opgenomen in het gezin van de theefamilie. Eerst denken ze daar dat Aurelia een geestelijk gehandicapt meisje is: ze spreekt vrijwel geen woord Japans, ziet er raar uit en is raar gekleed. Urako, zoals ze genoemd wordt, fungeert als een soort klein zusje en later als gezelschapsdame voor de dochter des huizes, Yukako. In de 20 jaar dat ze bij hen in huis woont, verJapanst ze: ze leert Japans spreken, de Japanse gebruiken en omgangsvormen te hanteren, Japanse hofmakerij en vooral ook de Japanse theeceremonie.

Pius Alibek - Op drift

Ik had me opgeworpen om voor "Op drift" van Pius Alibek een recensie te schrijven door de tekst van de blurb, die meldt:
"Een kindertijd in het Irak van de jaren vijftig die lijkt op een oosters sprookje. (...) Tijdens een studiereis in Londen wordt hij verliefd op een Catalaans meisje (...) Maar het zijn de wonderen en de verschrikkingen van de woestijn die hij tijdens zijn militaire diensttijd leer kennen, die hem werkelijk maken tot de man die hij is."
"Een verrassend succes in Catalonië, waar Op drift wekenlang op nummer 1 van de bestsellerlijsten stond." "Een onwaarschijnlijk, maar waargebeurd verhaal waar de vitaliteit en levenslust van afspatten."

Een levenslustig boek waarin een waargebeurd oosters sprookje en Catalonië elkaar ontmoeten, dat vormde voor mij een absolute aanbeveling!

Het verhaal
De ik-persoon wordt in 1955 in het noorden van Irak geboren. Hij is een Aramees, een christen. Als Pius nog erg klein is, moet zijn familie hun huis en haard verlaten. Ze vestigen zich in het zuiden van het land. Daar gaat Pius naar een seminarie-school. Het is een jochie dat sterk gedreven wordt door zijn geloof, tot de pubertijd haar intrede doet. Maar ja, in een streng gelovig land is er voor een puber niet veel te halen. Pius geeft zijn aspiraties om priester te worden op en gaat in plaats daarvan Engels studeren. Tijdens een studiereis naar Londen kan hij zich eindelijk uitleven als hij een leuke en vrijgevochten Catalaanse ontmoet. Als Pius terug keert naar Irak, moet hij het leger in. Waar soldaten die geen lid zijn van de islamitische Ba'athpartij van Saddam Hoessein op de akeligste plaatsen worden neergezet. Net als hij afzwaait en eindelijk naar Spanje zal gaan, breekt de oorlog met Iran uit.

Werden mijn hoge verwachtingen bewaarheid? Helaas niet. Ik vond "Op drift" best leesbaar, ondanks de vrij simpele taal die Alibek bezigt, daar niet van hoor, maar zou hier nooit een bestseller in hebben gezien. Zeker in het begin hangt het boek als los zand aan elkaar. Herinnering zus volgt herinnering zo op, zonder duidelijke rode draad of reden waarom sommige personen zo uitgebreid aan bod komen. En besteedt Alibek wel erg veel woorden aan het toelichten van de politieke situatie van Irak, vliegt hij heen en weer tussen het hier en nu en het daar en toen. Later in het boek, eigenlijk vanaf het moment dat de hoofdpersoon in Londen gaat studeren, wordt het geheel samenhangender. Maar dan ben je dus al wel 180 pagina's onderweg...

Ergo: drie sterren.

Angie Sage - Sirene (Septimus Heap V)

In tegenstelling tot veel andere series blijft Septimus Heap origineel. Ik heb dus weer genoten van de avonturen van Septimus en zijn vrienden. Dit keer raken ze verzeild op een eiland waar een Sirene de scepter zwaait. En zie maar eens onder haar Roep uit te komen...