Adriaan van Dis - De wandelaar

In De wandelaar krijgt de hoofdpersoon, de Nederlander Mulder, bijna letterlijk een hond in de schoot geworpen. Hij loopt namelijk op zijn vaste avondwandeling door het centrum van Parijs langs een pand waarin veel illegalen wonen. Dat pand staat in brand. Daarbij komt een aantal bewoners om. Maar de hond overleeft het drama door uit het raam te springen. Hij kiest Mulder als zijn nieuwe baas.

Door de wandelingen met de hond komt de ietwat truttige Mulder in aanraking met een heel ander Parijs: dat van zwervers en illegalen. En dat van Père Bruno, de priester die zijn eigen 'carrière' opoffert voor zijn idealen. Mulder raakt allengs betrokken bij het leven van een aantal van hen. In ieder geval voor zolang als de hond bij hem blijft.

Grote vraag is of, wanneer de hond een andere baas kiest, of Mulder terug zal glijden naar zijn oude truttige bestaantje of dat hij zijn betrokkenheid bij de onderkant van de Parijse maatschappij zal houden.

Mooi boek, ik heb van deze van Dis echt genoten. Het is met aandacht en rust geschreven: je loopt met Mulder mee en voelt, meer dan dat het expliciet opgeschreven wordt, zijn maatschappelijke betrokkenheid groeien.

Een paar citaten:
"De pater stak een sigaret op en pulkte een korst van zijn spijkerbroek, zijn overhemd rafelde bij de mouwen en ook zijn trui had de gelofte van armoe afgelegd. Mulder blies een pluisje van zijn zachtgele pullover. Hun kleren vloekten. Wat viel er na hond en brand nog te delen? Een fles whisky."

Mulder noemt zich in een opwelling Nicolas Martin, omdat er op het uitgebrande pand een plaquette hing waarop staat: "Nicolas Martin, héros et marter de la Résistance, assassiné le 16 décembre 1943." De dag van de geboorte van Mulder. Overigens krijgt hij met dat witte leugentje nog een hoop gedoe, maar het gaat te ver om dat hier allemaal te bespreken. Leuk is dat dat gegeven weer terugkomt als hij met Père Bruno een illegaal van een nieuwe levensgeschiedenis moet voorzien:
"Pas na een glas durfden ze Ngolo opnieuw geboren te laten worden. op zijn eigen verjaardag, maar waar? Bij voorkeur in een van de Nederlandse koloniën. Curacao? Bonaire? Dat klonk zo Frans, vond de pater. Na lang nadenken kwamen ze op Sint Maarten uit. Half Frans, half Nederlands. Saint Martin. Een naam passend bij leugens."

Thea Beckman - De verloren schat

De verloren schat is een relatief onbekende jeugdroman van Thea Beckman, uit 1993.

Wat doe je als dorpskind van 13 tijdens de paasvakantie? Dan verveel je je te pletter. En dus ga je zelf voor leven in de brouwerij zorgen. Dat doet Mickey. Ze ziet een vreemde advertentie in het lokale sufferdje:
"Dr. W. de Vries en dr. E. Burger, bezig met een onderzoek naar de geschiedenis van Koekeloren, vragen ieder die iets weet over de verloren gegane schat van de d'Autrebèves, zich te veerwogen bij het Watpen van Koekeloren om hierover inlichten te verstrekken."
Een verloren gegane schat, dát is natuurlijk reuze interessant! En dus vliegt Mickey erop af. Voor ze het weet, zit ze tot over haar oren in de schatzoekerij. Maar ze is niet de enige.

Een aardig boekje, daar niet van hoor, maar persoonlijk houd ik meer van de historische jeugdromans van Beckman.

Herman Koch - Zomerhuis met zwembad

Het verhaal
Huisarts Marc Schlosser heeft een bloeiende praktijk. Onder zijn patiënten veel BNers. Dat komt niet doordat hij zo van zijn vak houdt, integendeel, maar omdat hij niet moeilijk doet over het voorschrijven van allerlei middeltjes en niet zeurt over bijvoorbeeld hun drankgebruik.
Op een dag komt acteur Ralph Meier langs omdat hij zich zorgen maakt over een knobbeltje. Marc verzekert Ralph dat het waarschijnlijk een vetbobbeltje is, en dat hij zich geen zorgen moet maken. Vervolgens neemt hij er een biopt van, op een bijzonder onprofessionele manier. En hij stuurt het biopt vervolgens niet naar de patholoog-anatoom. Daar is dus iets aan de hand! Waarom brengt Marc het leven van Ralph opzettelijk in gevaar? Sterker nog, want Ralph overlijdt niet veel later: is het geen moord?
Om die vragen draait het in deze roman.

De titel 'Zomerhuis met zwembad' slaat op de zomervakantie die Marc met zijn gezin doorbrengt in het zomerhuis (jawel, met zwembad) dat door Ralph en zijn gezin, samen met een bevriend stel, is gehuurd. Hier bevindt zich het antwoord op bovengestelde vragen.

Na mijn zeer positieve leeservaring met Het Diner begon ik enthousiast aan Zomerhuis met zwembad. Jammer genoeg moest ik al snel constateren dat Koch het niveau van Het Diner niet heeft kunnen evenaren. Weer is het een echte pageturner, daar niet van, maar de ongelofelijke verrassing waardoor je in het Diner aan het eind nog eens een lekkere klap in je gezicht krijgt, ontbrak in Zomerhuis met zwembad. En dat komt doordat je al veel te snel weet dat het overlijden van Ralph Meier geen ongeval maar opzet is. Het waarom is ook al niet al te verrassend. En de ontknoping zie je van verre aankomen.

Daarom: drie sterren.

Cathleen Schine - The evolution of Jane

Het verhaal
Jane Barlow is halverwege de 20 als zij door haar echtgenoot verlaten wordt. Om daaroverheen te komen, krijgt ze van haar ouders een reisje aangeboden naar de Galapagos-eilanden. Ja, die van Darwin. Daar aankomen is de reisleidster tot haar verbazing haar nichtje, buurmeisje en hartsvriendin van vroeger, Martha, die een jaar of 10 geleden ineens de banden met Jane heeft verbroken.

Tijdens de reis langs de verschillende eilanden probeert Jane er de hand van de theorieen van Darwin en zijn tijdgenoten achter te komen wat toch de aanleiding is geweest van die breuk: was het iets dat zij gedaan heeft, of juist verzuimd? Was het onvermijdelijk, de voortzetting van de aloude familievete tussen de tak van de familie waarin Jane geboren werd en die waarin Martha geboren werd?

Op zich een interessant gegeven. En het boek is heel mooi uitgegeven, gedrukt op van dat ruw gesneden dikke papier. Maar o o o, wat slecht uitgewerkt. Kromme zinnen, eindeloze herhalingen van de verzuchtingen van Jane, slecht uitgewerkte, ehrm, niet uitgewerkte karakters. Bah. Echt niet meer dan 1 ster waard. Een wonder dat ik dit überhaupt heb uitgelezen! Dat kwam vooral doordat ik in de trein zat en niets anders bij me had...

Dave Eggers - Zeitoun

In Zeitoun beschrijft Dave Eggers het leven van de familie Zeitoun voor, ten tijde van en na de Orkaan Katrina. Vader Abdulrahman is geboren in Syrie, heeft als zeeman de zeven wereldzeeën bevaren maar nadat hij bijna omkomt bij een aanval op het schip waarop hij vaart, vestigt hij zich aan de wal, in zijn geval de wal van New Orleans in het zuiden van de VS. Daar ontmoet hij Kathy, die zich na een kort en ongelukkig huwelijk waarbij ze met een zoontje achtergebleven is, bekeerd heeft tot de Islam. Ondanks het grote leeftijdsverschil tussen beiden zijn ze ruim 10 jaar gelukkig getrouwd als het boek begint, luttele dagen voor Katrina New Orleans zal verwoesten. Ze hebben samen drie dochters gekregen. De Zeitouns hebben een bloeiende aannemerij.

Maar dan komt Katrina. Kathy vlucht op tijd met de kinderen, maar Abdulrahman is vastbesloten de storm in zijn eigen huis te doorstaan. Veel erger dan andere orkanen kan het toch niet worden. Wel dus. Als New Orleans onder water komt te staan, vaart hij in zijn kano de stad door en redt een aantal mensen en honden.

Tot hij op een kwade dag wordt opgepakt door de politie en opgesloten wordt in een extra beveiligde gevangenis, zonder dat hij dat aan iemand mag laten weten. Eerst denk je dat dat te maken heeft met zijn etnische achtergrond, maar later in het boek blijken ook blanke Amerikanen te zijn opgesloten. In tijden van de war on terror is iedereen verdacht. Hoe er met deze mensen (en dat natuurlijk Abdulrahman in het bijzonder) wordt omgesprongen is huiveringwekkend en ontnuchterend: wat nou vrijheid van geloof, meningsuiting! Wat nou onschuldig tot het tegendeel is bewezen? Brrrr.

Een groot deel van het boek draait om de vraag of de Zeitouns als Amerikaanse burgers of als moslims behandeld worden. Het ene moment is het het ene, zijn ze gewoon mensen uit een van die vele smaken die in de smeltpot die het Amerikaanse volk is komen. Het andere moment zijn ze buitenstaanders, moslims. Doordat Eggers ervoor kiest om het verhaal van Kathy en Abdulrahman vanuit hun perspectief te vertellen, weet je eigenlijk alleen hoe zij zich voelen. Niet hoe andere mensen hen zien.

Wat ik bijzonder vind is dat het dubbele gevoel dat ik hierboven beschrijf nog eens extra duidelijk naar voren komt daar waar het om uiterlijk religieus vertoon gaat: is godsdienst iets uit de privé-sfeer of iets openbaars? Kathy vindt het bijvoorbeeld heel raar dat haar familie moeite heeft met haar hijab. Het dragen van een hijab is toch niet datgene dat haar als moslima definieert? Maar tegelijkertijd vertelt ze opgelucht te zijn als ze na de aanslag op de Twin Towers eindelijk weer een gesluierde vrouw treft:

In the weeks after the attacks on the Twin Towers, Kathy saw very few Muslim women in public. She was certain they were hiding, leaving home only when necessary. In late September, she was in Walgreens when she finally saw a woman in a hijab. She ran to her. "Salaam alaikum!" she said, taking the woman's hands. The woman, a doctor studying at Tulane, had been feeling the same way, like an exile in her own country, and they laughed at how delirious they were to see each other.

Kennelijk is ook voor Kathy een vrouw pas een moslima als zij gesluierd door het leven gaat... Oftewel: iedereen heeft vooroordelen.

Een geweldig geschreven journalistiek-achtig verslag van de 'belevenissen' van Orleans ten tijde van de orkaan Katrina. Journalistiek-achtig omdat Eggers overduidelijk kiest voor het perspectief van de familie Zeitoun. Aan het eind komen nog - kort - andere betrokkenen aan het woord, maar dat is bijna als een zijstapje. Ondanks dit kleine minpuntje krijgt Zeitoun van mij een zeer verdiende vier sterren.

Terry Pratchett - Thud!

In dit 34e deel van de Discworld-serie staat een al eeuwenoude veldslag tussen trollen en dwergen in de Koom Valley centraal. Sam Vimes heeft de moeilijke taak om te voorkomen dat dwergen en trollen de veldslag opnieuw uitvechten in Ankh-Morpork. Een taak die snel een mission impossible wordt als er een dwerg vermoord wordt en het er toch erg op lijkt dat de dader een trol is geweest.

Leuk, maar minder origineel dan vele eerdere Discworld-boekjes, zoals bijvoorbeeld Going Postal (deeltje 33). Daarom: drie sterren.

Anna Enquist - Grieks voetbal

Bij Bruna ligt elke maand een deeltje uit de Literaire Juweeltjes Reeks, schattige kleine boekjes van bekende schrijvers, voor een habbekrats bij de kassa te koop. En ach, als daar dan ineens een boekje van Anna Enquist ligt, kan ik me niet inhouden.

In 'Grieks voetbal' zijn twee korte verhalen opgenomen: 'Grieks voetbal' en 'De kwetsuur'. Het titelverhaal is een verhaal over de pioniers in de Flevopolder. Het tweede verhaal beschrijft de lijdensweg nadat een jonge voetballer geblesseerd raakt. Vooral het eerste verhaal vond ik goed.

Leslie Forbes - Waking Raphael

Zo'n boek dat je leest als je niets anders in de buurt hebt, dat is Waking Raphael van Leslie Forbes.

Het verhaal
De Britse restaurator Charlotte is in het Italiaanse Urbino om te werken aan La Muta, een werk van de 16e eeuwse schilder Raphael. Op de dag dat het werk eindelijk aan het publiek tentoongesteld zal gaan worden, wordt het door een van de schoonmaaksters van het museum ernstig beschadigd. Deze schoonmaakster is een doofstomme vrouw die in de ruïnes van een in de Tweede Wereldoorlog verwoest dorpje in de buurt woont. Wat heeft de verwoesting van dat dorp met de verwoesting van het schilderij te maken? Charlotte besluit het uit te zoeken. Met gevaar voor eigen leven.

Op zich een leuk gegeven, zou je zo denken. Maar in de uitwerking heeft Forbes geen keuzes kunnen maken. Is het een misdaadroman, een liefdesroman, een roman over kunstherstel in het hedendaagse Italië? Ik had namelijk ook een heel andere samenvatting kunnen schrijven: "een liefdesverhaal tussen de gereserveerde Britse Charlotte en de gepassioneerde Urbinese ijsmaker. Wat heeft zijn verleden te maken met de verwoesting van het dorpje waar de schoonmaakster woont?" Of wat zou je vinden van: "een jonge maar ambitieuze Canadese verslaggeefster komt naar Urbino om verslag te doen van de onthulling van het gerestaureerde schilderij van Raphael. Zij raakt verstrikt in het web van de weldoener van de stad, die meer dan één geheim heeft. Heeft één ervan te maken met de schoonmaakster? Was haar aanval wel op het schilderij gericht, of op de weldoener?" En zo kan ik doorgaan, want er zitten zeker nog vier andere verhaallijnen in. En dat irriteerde me in toenemende mate. Daarom kan ik voor dit boek niet meer dan twee sterren geven.

Thich Nhat Hanh - The Long Road Turns to Joy: A Guide to Walking Meditation

Lezers van Elsjes emoties zal het niet ontgaan zijn: ik mediteer tegenwoordig. En daarnaast wandel ik vele kilometers. Toen ik met Sjaak tijdens een van onze wandelingen langs het Maarten van Rossumpad in de B&B waar we sliepen het boekje van Thich Nhat Hanh zag over loopmeditatie, heb ik dat dan ook direct gelezen. Een combinatie van de alertheid van Zenmeditatie en de lichamelijke beweging van wandelen leek me geweldig.

Het is een heel klein boekje, het ziet er meer uit als een cadeau-boekje dan als een serieus werk. Elke tweede pagina is versierd met een zwart/wit foto van loopmediterende mensen, en op de andere pagina zijn bespiegelingen van Thich Nhat Hanh over mediteren, en over loopmeditatie in het bijzonder. Daarnaast geeft hij heel praktische aanwijzingen over hoe je de alerte status van meditatie tijdens het lopen kunt bereiken.

Ben blij dat ik het las, en heb het ook al een aantal keer toegepast tijdens wandelingen. Die wandelingen zijn me extra goed bevallen. Dus: aanrader!