Mooie maar ietwat voorspelbare roman van John Boyne, de schrijver van The boy in the striped pyjamas.
Het verhaal speelt zich afwisselend in 1916 en 1919 af. De 17-jarige Tristan Sadler bereidt zich in 1916 voor op de strijd in de Noord-Franse loopgraven. Hij heeft vrijwillig dienst genomen in het Britse leger, nadat hij een jaar eerder na een schandaal op school door zijn vader het huis uitgegooid is. In het trainingskamp leert hij William Bancroft kennen, en de twee worden dikke vrienden. Will stoort zich aan de manier waarop omgegaan wordt met de 'dienstweigeraar' in hun midden, pesterig 'feather man' genoemd. Na een gewelddadig incident aan het front weigert Will nog langer de wapens op te nemen.
Tristan keert na de oorlog getraumatiseerd terug naar Engeland. Een jaar na de oorlog vraagt hij de zus van Will, Marian, om een ontmoeting, zogenaamd om haar de brieven terug te geven die zij naar de in Frankrijk omgekomen Will stuurde. Eigenlijk wil hij vooral ook zijn hart luchten. Marian blijkt een eigenzinnige tante te zijn, die alleen in haar lichaamshouding aan de zachtmoedige Will doet denken. Tristan blijkt het luchten van zijn hart nog niet zo eenvoudig te vinden, want maakt hij daarmee niet meer stuk dan hem lief is?
Door de gekozen structuur: 1919 - 1916 - 1919 - 1916 etc wordt de spanning in het verhaal langzaam maar zeer zeker opgebouwd. Boyne weet dat met vaardige pen te doen. En hij dient keurig het als zinderend bedoelde slot op, dat ik helaas al eindeloos lang zag aankomen. Dus was het eind voor mij eerder een met zo'n pieuwwww leeglopend ballonnetje dan een slot dat met een knal je ingewanden door elkaar weet te schudden.
Als een soort encore gaan we dan nog even naar 1979, als Tristan en Marian elkaar nog een keer ontmoeten. Een ontmoeting waaruit blijkt dat beiden nog steeds dagelijks worstelen met wat er ruim 60 jaar eerder gebeurd is. De oorlog gaat nooit meer uit je...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten