Paul Auster - Mr Vertigo

Het verhaal
Het is 1927, Saint Louis. Het straatschoffie Walt ontmoet een intrigerende man op straat die belooft hem te zullen leren vliegen als Walt met hem meegaat. Hoewel Walt daar geen bal van gelooft, is het vooruitzicht van avontuur voor hem voldoende om met deze Master Yehudi mee te gaan.
Ergens op het platteland van Kansas krijgt Walt zijn onderricht. In het huis zijn ook de Indiaanse Mother Sue (Sioux) en de zwarte gehandicapte jonge man Aesop. Tegen hen twee is Master Yehudi aardig, maar tegen Walt is hij hardvochtig. Ongelofelijke gruwelen laat hij Walt ondergaan. En als die weg probeert te lopen, is daar op miraculeuze wijze altijd weer Master Yehudi.
Maar dan opeens kan Walt inderdaad vliegen! Het is direct afgelopen met de gruwelen. Master Yehudi wordt zijn grote beschermer, zeker als de Klu Klux Klan het huis overvallen en Mother Sioux en Aesop omkomen. De eerste optredens van Walt gaan voorspoedig: de mensen weten niet wat ze zien! Voor Walt the wonder boy lijkt een grootse toekomst te weggelegd. Tot hij op een dag geveld wordt door een mysterieuze hoofdpijn die te maken lijkt te hebben met het vliegen. Er is één klein kansje dat hij weer zou kunnen vliegen: als hij zich zou laten castreren. Dat doet hij toch maar niet...
In de zoektocht naar een nieuw doel in zijn leven komt hij via het maffiosen-mileu uiteindelijk in rustiger vaarwater, van waaruit hij zijn memoires optekent die hij aan zijn neef, Daniel Quinn, zal nalaten.

Een wat oudere roman van Paul Auster (uit 1994), waar ik enthousiast over ben. Een mooi verhaal en gelukkig komt Daniel Quinn ook langs (joepie!). Alleen mist het de gelaagdheid die wel in bv Travels in the scriptorium, Oracle night of New York Trilogy. En die maken dat voor mij de boeken van Auster nou juist nét dat beetje extra hebben om een vijf-sterrenstatus te kunnen krijgen. Daarom: vier sterren.

Donna Tartt - The Goldfinch

Jawel hoor, voor het eerst in ik geloof wel bijna twee jaar ga ik me weer eens wagen aan een echt leesverslag. The Goldfinch (vertaald als Het Puttertje, geloof ik) is Donna Tartts derde roman in twintig jaar (The secret history verscheen in 1992 en The little friend in 2002). Van haar eerste twee romans heb ik genoten dus mijn verwachtingen van dit derde geesteskind van Donna waren hooggespannen. En ik ben niet teleurgesteld!

Het verhaal
Theo Decker is 13 jaar oud als hij als een van de weinigen een explosie in een New Yorks museum overleeft. Zijn moeder, met wie hij in het museum was om een tentoonstelling van oude Hollandse meesters te bezoeken, komt om. Een van de andere bezoekers geeft hem als laatste wens de opdracht een van de meesterwerken te redden, een schilderijtje van een puttertje uit 1654, geschilderd door Carel Frabritius. Het schilderijtje zal zijn leven grondig beïnvloeden.
In de maanden na de ramp woont hij bij een schoolvriendje: iedereen heeft zoveel medelijden met hem en loopt zo op zijn/haar tenen om hem heen dat hij er vreselijk eenzaam van wordt. Heel mooi beschreven is de scene waarin hij in contact komt met een van de andere overlevenden van de explosie, een meisje van zijn eigen leeftijd, Pippa.
Dan duikt op een kwade dag zijn vader op. Die neemt hem mee naar Las Vegas, waar hij als professionele gokker zijn dagen in het casino slijt. Theo wordt er aan zijn lot overgelaten. Hij vult zijn dagen met drank en drugs, samen met zijn vriend Boris, een semi-illegaal.
Nadat zijn vader om het leven komt, loopt Theo weg bij de vriendin van zijn vader. Hij gaat terug naar New York, waar hij liefdevol opgenomen wordt bij de verzorger van Pippa, de antiquair/restaurateur Hobie. In de jaren erna komt hij bij Hobie in de leer. Die kennis gebruikt hij echter om klanten op te lichten. Als dat aan het licht dreigt te komen, neemt Boris hem mee naar Amsterdam, waar het verhaal tot een zinderend eind zou kunnen komen.
Ware het niet dat Donna Tartt er een soortement happily-ever-after-einde aan breit. Jammer, want voor de rest is dit weer een fabuleuze roman. Tenminste, als je van uitgesponnen verhalen houdt, zoals ik :-)

Ergo: vier sterren, omdat ik geen viereneenhalve ster geven kan :-)

John Williams - Butcher's Crossing

Ik had bij de start van Butcher's Crossing best hoge verwachtingen omdat een boekgrrl zei dat ze het veel beter vond dan Stoner, waar ik van genoten heb door de verstilde sfeer en het fatalisme dat eruit sprak. Heel bijzonder.

Oprecht teleurgesteld was ik dan ook toen Butcher's Crossing een soort Western bleek te zijn, weliswaar minstens zo fatalistisch als Butcher's Crossing, maar dan niet in die mooie verstilde zin.

Het verhaal speelt zich af in het Amerika van rond 1870. De hoofdpersoon, Will Andrews zet zijn studie aan Harvard opzij om het Echte Leven te gaan beleven. Hij reist naar het dorpje Butcher's Crossing (een "hotel", een hoerenkast, een paar huisjes en tentjes) en klampt daar een bizonhuidenhandelaar aan: met hem wil hij op bizonjacht. Deze man zegt dat er bijna geen bizons meer zijn en verwijst hem door naar Miller, een door de wol geverfde jager. Die weet Will over te halen om een expeditie te financieren naar een afgelegen vallei waar volgens hem nog een grote kudde bizons zou leven. Will investeert zijn halve vermogen in de expeditie en niet lang daarna vertrekken ze met nog twee andere mannen richting de vallei. Die wonder boven wonder blijkt te bestaan en, een nog groter wonder, inderdaad nog vol met bizons zit. Een grootschalige slachtpartij volgt. Tot het viertal door het weer overvallen wordt en in de vallei de winter moet zien door te komen...

John Williams heeft zich duidelijk erg goed ingelezen in het onderwerp. Het boek zou gebruikt kunnen worden als handboek voor "hoe jaag ik een bizon en slacht ik die". Paginalange beschrijvingen die de vaart uit het verhaal zelf halen. Wat jammer is. Want de 'frenzy' (wat is daar de Nederlandse term voor?) die met name Miller bevangt als de jacht eenmaal begonnen is, vond ik wel weer interessant. En ook het einde van de roman vond ik goed in elkaar steken.

Bij het einde was ik trouwens niet aangekomen als ik mijn normale "100 pagina's"-regel zou hebben gevolgd (als een boek me naar 100 pagina's niet kan boeien, leg ik het weg). Het feit dat ik daar voorbij ben gekomen, sterker, dat ik het heb uitgelezen lag aan het feit dat ik op dat moment in Stockholm zat en mijn andere boeken al uit waren. Een geluk bij een ongeluk.

Overigens vroeg ik me af of de tv-serie Deadwood (http://www.imdb.com/title/tt0348914/?ref_=nv_sr_1) misschien op dit boek geinspireerd zou kunnen zijn: de beschrijving van met name de hoteleigenaar (die in Butcher's Crossing mee gaat op expeditie), deed me enorm denken aan E.B Farnum. Hebben meer mensen deze associatie?

Van mij krijgt dit boek 3 van 5 sterren.