Twee broers, Paul en Daniel. Tussen de jongens heerst een op het eerste gezicht gezonde broederlijke concurrentie. Paul is erg verliefd op Lise, het vriendinnetje van Daniel, maar hij zorgt ervoor dat zij voor Daniel kiest. Paul is de mooie jongen, Daniel de intelligente en brave zoon. Terwijl Daniel zorgt voor hun stervende vader, is Paul de hort op.
In de liefde blijft het aanmodderen voor Paul. Na Lise kan hij geen echte liefde meer vinden. Hij vraagt zich af of hij misschien homofiel is, zo trekt de aanblik van bloot mannenvlees hem aan. Maar consumeren doet hij dat gevoel niet. Wel gaat hij met de vrouw van zijn collega Bobby collega op de school waar hij werkt, Jetty, naar bed en laat haar vervolgens keihard vallen. Want Bobby, die kent hij al zijn hele leven. Als jochies zijn Bobby en hij niet in staat geweest hun vriendje Pietje te kunnen redden van de verdrinkingsdood, dat bindt hen.
Paul leidt aan een zeldzame aandoening,
torticollis genaamd, oftewel een chronische stijve/scheve nek. Wat precies de oorzaak is geweest, is onduidelijk. Zelf karakteriseert Paul het als "onmacht van de ziel" (p.55), en "verdrongen tranen" (p.60). Als hij al flink op leeftijd is, stelt de arts een slaapkuur voor, zodat de spieren die zijn nek scheef trekken zich zullen ontspannen en de torticollis zal verdwijnen. En lees je een conversatie tussen Lise en Daniel, waarin zij zeggen dat Paul nooit akkoord had moeten gaan met die slaapkuur. Dat ze al een gevoel hadden dat het mis zou lopen. Wat en hoe en wanneer, dat kom je als lezer niet te weten...
Op zich mooi geschreven, maar te fragmentarisch. In het dunne boekje wil Siebelink te veel kwijt, te complexe personages presenteren, teveel gebeurtenissen. Torticollis zou een prima uitgangspunt voor een langere roman kunnen zijn.
