The Help speelt zich af Jackson, een stadje in het Mississippi van de jaren '60 van de vorige eeuw. De tijd waarin de positie van zwarte Amerikanen lijkt te gaan verbeteren, de tijd van de marsen naar Washington onder leiding van Martin Luther King. In het zuiden van de States is daar overigens nog bar weinig van te merken: de zwarte huishoudelijke hulpen die voor hun witte bazinnen werken, worden uitgebuit en gediscrimineerd. Ze moeten niet alleen het huishouden draaiend houden tegen een hongerloontje, maar zijn ondertussen ook nog de kinderopvang en bediende tijdens feestjes. Maar ondertussen is de gewone huiswc voor hen wel verboden en moeten ze op de wc voor gasten die dan dus extra gepoetst moet worden als er gasten zijn (want "ze" dragen toch rare ziektes bij zich) of krijgen een 'eigen' wctje dat in een hoekje van de garage gebouwd wordt.
Eén van de hoofdpersoon, Skeeter (een witte jonge vrouw die eigenlijk Eugenia heet), wil graag journaliste worden. Als ze contact weet te leggen met een prestigieuze uitgever in New York, adviseert zij Skeeter om een opzienbarend onderwerp te kiezen. Skeeter bedenkt dat de verhalen van de zwarte dienstmeisjes een geschikt onderwerp zouden vormen. En wie weet kunnen de dienstmeisjes haar gelijk vertellen wat er toch met de vrouw die voor haar heeft gezorgd vanaf haar babytijd tot ze naar de universiteit ging is gebeurd...
"I was not a cute baby. When I was born, my older brother, Carlton, looked at me and declared to the hospital room: 'It's not a baby, it's a skeeter!' and from there the name stuck"
De andere twee hoofdpersonen zijn Aibileen en Minny. De eerste is de zwarte hulp bij Elizabeth, een van Skeeters vriendinnen. Ze verzorgt het dochtertje van Elizabeth, die daar zelf natuurlijk geen tijd voor heeft, zo druk is ze met haar bridgeclubje, met kleren naaien en met de vrouwenvereniging. Aibileen wacht met vrezen op het moment dat het kleine meiske hun verschil van huidskleur zal gaan opmerken. Ze weet dat dat gaat gebeuren, ze heeft namelijk al zestien andere witte kindjes grootgebracht. Aibileen is daarnaast in de rouw omdat haar zoon op een gruwelijke manier om het leven is gekomen.
Minny is aan het begin van het boek net ontslagen bij de moeder van een van de andere vriendinnen van Skeeter. Ontslagen omdat ze, als de moeder naar een bejaardenhuis gaat, weigert om bij dochter Hilly te komen werken. Hilly is een vreselijk mens en de grote motor achter vele discriminerende zaken in het stadje. Als Minny niet voor haar wil komen werken, verspreidt Hilly de leugen dat Minny gestolen heeft. In Jackson komt ze dus niet meer aan de bak. Tot ze bij een vrouw aan de slag kan die buiten Jackson woont en die een beetje een outcast is omdat ze a. boven haar stand is getrouwd en b. (veel belangrijker) met de man waarop Hilly haar zinnen gezet had. Hoewel Minny een grote en sterke vrouw is wordt ze thuis met de regelmaat van de klok afgerost door haar man.
Aibileen en Minny zijn de eerste dienstmeisjes die hun verhalen met Skeeter delen. Er volgen vele anderen. Terwijl ze zich allemaal bewust zijn van het gevaar dat ze lopen door te werken aan dit project. Werkloosheid en geweld tegen de huishoudelijke hulpen, verstoting en geweld tegen Skeeter.
Indrukwekkende roman, die je je doet afvragen hoe het nu is, daar in het Zuiden. En eigenlijk ook hoe het elders is, heden ten dage. Natuurlijk zijn er ook minpuntjes. Omdat het boek draait om deze drie vrouwen, blijven de andere karakters wel heel erg plat, bijna karikaturaal. Vooral Hilly. Of zouden er echt dit soort vrouwen (hebben) bestaan?
Ook de zwarte dienstmeisjes maken zich trouwens schuldig aan discriminatie (ten opzichte van de indianen), het zijn geen engelen. Daarmee zit er meer nuance in de roman dan ik van tevoren dacht.
"You can't trust them Indians. Don't you know we poisened their corn? What if she trying to poison you?"
en
"Drunk as an Injun on payday"
Leuk detail vond ik dat de delen die over Skeeter gaan andere bewoordingen gebruiken dan de delen over Aibileen en Minny. Bijna alsof de vrouwen hun eigen verhaal vertellen. Net als in het boek dat Skeeter schrijft...
