Het verhaal
Michael Holme is een violist, die zijn geld verdient door lessen te geven en door optredens met het strijkkwartet 'Maggiore', waarin hij tweede viool speelt. Zijn leven gaat zijn gangetje, tot hij op een dag zijn ex-geliefde ziet, Julia. Zij zit in de bus die hem voorbij rijdt. Tien jaar geleden waren ze beiden muziekstudent in Wenen: hij viool, zij piano. Toen hij vrij abrupt zijn leraar verliet en daarmee ook Wenen en Julia, was hun relatie voorbij. Sinds die tijd kan Michael bepaalde stukken, die ze altijd samen speelden, niet meer spelen.
Julia blijkt inmiddels getrouwd te zijn en een zoontje te hebben. En zo goed als doof, wat voor een musicienne natuurlijk verschrikkelijk is. Daarom houdt ze dat voor de wereld geheim. De aantrekkingskracht tussen beiden laait weer op. Dan gaat Julia met het Maggiore-kwartet in Wenen en Venetië optreden. Maar is hun liefde bestand tegen haar doofheid, haar huwelijk en zijn muzikale blokkades?
Deze samenvatting doet het boek geen recht, trouwens. Er zijn nog allerlei andere lijntjes: over zijn viool, die hij van een oud-dorpsgenoot heeft geleend en die opgeëist dreigt te worden door haar erfgenaam. Over zijn zwemclubje in Hyde Park. Over zijn appartementsgebouw. Over de muziekstukken die gespeeld worden en dan met name over een bepaald kwintet. Nou ja, je moet het boek zelf maar lezen :-)
Het motto voorin verklaart de titel van het boek:
And into that gate they shall enter, and in that house they shall dwell, where there shall be no cloud nor sun, no darkness nor dazzling, but one equal light, no noise nor silence, but one equal music, no fears nor hopes, but one equal possession, no foes nor friends, but one equal communion and identity, no ends nor beginnings, but one equal eternity. (John Donne)
Het komt terug in de allerlaatste zin van het boek.
Wat een prachtige liefdesroman! Ook als je niets van klassieke muziek weet, hoewel dat een belangrijke rol speelt in de roman, is dit een echte aanrader. Ik denk dat ik het binnenkort nog een keer ga lezen en dan alle genoemde muziek erbij ga luisteren, dat zal vast en zeker beleving toevoegen aan de woorden, net als bij Enquist en Murakami.
