Drie jaar geleden las ik Cloud Atlas van David Mitchell en kon ik lange tijd over niets anders praten. Dus toen Mitchells nieuwe roman begin juni uitgebracht werd, kocht ik die direct. Pas in de zomervakantie kwam ik eraan toe om meer dan de omslag te bewonderen.
Het verhaal
De jonge Zeelandse klerk Jacob de Zoet komt aan op de Nederlandse handelspost Dejima, bij Nagasaki. Japan is in die jaren (1799) een zeer gesloten land: buitenlanders komen er niet in en Japanners komen er niet uit. Alleen degenen die via Dejima handel drijven, komen in contact met buitenlanders. En dan alleen nog maar onder het zeer waakzame oog van een handvol tolken. De Nederlanders hebben het alleenrecht op handel met Japan. Jacob moet een onderzoek uitvoeren naar de misstanden op deze handelspost: corruptie tiert er welig.
Al snel maakt hij kennis met een van de leerlingen van de vooruitstrevende Nederlandse arts op Dejima, de vroedvrouw Aibagawa Orito, en wordt verliefd op haar. Een liefde tussen een Nederlander en een Japanse is onder deze omstandigheden natuurlijk gedoemd te mislukken.
En als de vader van Orito sterft, wordt ze door haar stiefmoeder 'verkocht' aan een klooster. Hierdoor raakt ze buiten het bereik van Jacob. Een vroedvrouw in een klooster? Inderdaad, een vreemde zaak.
Ondertussen loeren de Engelsen op de lucratieve handelspost. En blijkt de corruptie voor Jacob verstrekkende gevolgen te hebben.
Zo verrassend en overweldigend als Cloud Atlas is het niet, deze jongste David Mitchell, maar ik geef The thousand autumns of Jacob de Zoet toch een zeer welverdiende vier sterren.
