Carlos Ruiz Zafón - De schaduw van de wind

Ik vond de schaduw van de wind helemaal geweldig. Ik las het in twee of drie dagen uit. Het wat trage verloop aan het begin wordt meer dan goed gemaakt door de snelle opeenvolging van de gebeurtenissen later in het verhaal. Ik ben nog bezig mijn gedachten erover te ordenen, later deze week of volgende week zal ik mijn indrukken eens wat gestructureerder neerzetten.

Willy Josefsson - Brandmerk

Het verhaal
In deze politieroman draait het om Martin Olsson, oud-politieman, die een tikje vereenzaamd dreigt te raken. Hij is een jaar eerder oneervol ontslagen (waarom is totaal onduidelijk). Als hij als enige de begrafenis van een andere vereenzaamde oud-collega bijwoont, gebeurt er iets bizars. Een van de kistdragers (natuurlijk dronken, hoe karikaturaal kun je het beschrijven :-) ) struikelt, de kist valt om en er rollen twee lijken uit: de collega én een ICT-magnaat. Dat die laatste geen zelfmoord heeft gepleegd, blijkt al snel. En dan wordt al snel diens grote concurrent eveneens vermoord, op een vergelijkbare manier. Wat is er aan de hand? Olsson kan het niet laten om op zoek te gaan naar de waarheid achter deze gebeurtenissen.

Het verhaal krijgt een simpel sociaal-kritisch sausje: het harde geldverdienen vs. medemenselijkheid. Tja, daar kan je elk boek wel aan ophangen.

Als een zijlijn in het verhaal nog de voor mij wat irritante ineens opbloeiende relatie met een oude vriendin, Cecilia. Tjee, wat een initiatiefloos figuur is die Olsson dan ineens zeg. Not my kind of guy, zeg maar :-)

Lekker vakantieboek, zeker ook omdat ik het plaatsje in Zuid-Zweden waar ht zich afspeelt, Ängelholm, vrij goed ken. Ik ben er zeker al zes keer geweest en herken dus de gebouwen en straten die Josefsson beschrijft. Grappig is dat toch altijd.

Tijdens het lezen stond me bij dat dit een boekgrrls recensieboek was geweest. En inderdaad, op de site las ik:
'Het blijft een beetje een vreemd boek. Er zitten twee echt spannende scènes in die rechtstreeks in een film kunnen en volgens mij zelfs van films afkomstig zijn. Maar verder zat er geen spanning in. Ik was nooit benieuwd naar wie de moorden had gepleegd. Dat zou toch wel moeten in een spannend boek. Een ander bezwaar is dat er maatschappelijke problemen ter sprake worden gebracht die ook alleen maar aangeraakt worden. Misschien zijn het er ook te veel. Als Josefsson zich gericht had op één bepaald probleem, met een enkel nevenprobleem, dan zou het boek in maatschappijkritisch opzicht wellicht sterker zijn geweest. Hij laat er Olsson het volgende over zeggen: Olsson zag opeens een beeld voor zich van twee krachten die zich buiten de democratische besluitvorming hadden geplaatst, maar die daar verschillende beweegredenen voor hadden. De ene was gebaseerd op medemenselijkheid, de andere op macht en hebzucht. Door een toeval hadden hun wegen elkaar nu gekruist. Dat was dus kennelijk de bedoeling van Josefsson. Ik ben niet overtuigd.'

En daar kan ik het alleen maar van harte mee eens zijn! Lekker leesvoer, maar dat Josefsson als de legitieme erfgenaam van Sjöwall en Wahlöö wordt gebracht, nee, dat gaat er bij mij niet in.

Ken Follett - The pillars of the earth

Vanmorgen uitgelezen: The pillars of the earth van Ken Follett. Het bonnetje erin verraadt dat ik dit kocht in 2002. Het heeft dus ruim 4 jaar op mijn mount to be read gelegen. Na de verhuizing was de stapel ineens omgekeerd en dus lag het bovenop. Dit is een van de boeken waarover een van de boekgrrls buitengewoon enthousiast was, dus ik begon eraan met hoge verwachtingen.

Het boek speelt zich af in de twaalfde eeuw, in de periode waarin in het Engelse Kingsbridge een kathedraal wordt gebouwd. De roman beschrijft de levens van de Benedictijner monniken en hun jonge abt Philip, van de levens van de bouwmeester Tom en zijn familie, de onteigende gravin Aliena met haar broer en de naar macht hunkerende sadist William Hamleigh. En dit alles in het licht van de politieke chaos van rivaliserende koningen, edelen en bisschoppen.

De fantastische beschrijvingen van de kerk die gebouwd wordt redden voor mij het verhaal, want ik werd eerlijk gezegd de steeds terugkerende aanvallen van William, het gekonkel van bisschop Waleran en de natuurlijk steeds ingenieuzere tegenzetten van Aliena en Philip ontzettend zat. Te zwart-wit zeg maar. Het goede overwint aan het eind toch altijd het kwade etc.

Sorry maar ik ben bang dat dit niet mijn boek was. De herinneringen aan de beschrijvingen voor de kerk zal ik me herinneren, de rest zal denk ik snel wegglijden.

Michael Ende - Het oneindige verhaal

Lang, lang geleden, toen ik nog een jong en onschuldig meisje was (we spreken over het jaar 1983), kreeg ik van mijn moeder de vertaling van Die unendliche Geschichte van Michael Ende. Ik genoot en genoot opnieuw en opnieuw. Deze zomer heb ik het aan de kinderen voorgelezen. En ook zij genoten.

Eigenlijk is het een vrij moralistisch verhaal over goed en kwaad, over egocentrisme en altruïsme en over echte en onechte vriendschap. Het boek verhaalt de avonturen van Bastiaan Balthazar Boeckx, een dik, dom jochie van een jaar of 10 dat, achternagezeten door de plaaggeesten uit de klas, in de boekwinkel van mijnheer Koriander terecht komt. Daar steelt hij een boek dat hem geweldig aantrekt: Het oneindige verhaal. Hij realiseert zich dat hij nu een dief is en zijn vader nooit meer onder ogen kan komen, en sluit zich op op de zolder van school. Hij begint te lezen.

Het verhaal gaat over het afbrokkelende rijk van de Kleine Keizerin, Fantasië. Het rijk is aan het afbrokkelen omdat zij ernstig ziek is. Een jonge held, Atrejoe, wordt erop uitgestuurd om een mogelijk medicijn te gaan zoeken. Vrij snel blijkt dat het enige dat haar kan genezen een nieuwe naam is. Maar de Fantasiërs hebben zelf niet de gave tot verzinnen, daartoe moet er een mens naar Fantasië komen. Alleen een mens kan Fantasië weer gezond maken!

Bastiaan windt zich danig op: dat is toch niet zo moeilijk: hij zou wel 100, nee, 1000 namen voor de Kleine Keizerin weten! Al lezende gebeurt er iets vreemds: Bastiaan verdwijnt in het verhaal. Hij geneest de Kleine Keizerin en als dank krijgt hij een machtig amulet, AURYN, omgehangen. Daarmee worden al zijn wensen werkelijkheid. Snel wenst hij zich mooi, sterk, slim enzovoorts. Later gaat hij ook voor andere wezens wensen in vervulling laten komen.

Wat dan pas duidelijk wordt, is de prijs: voor elke wens die in vervulling gaat, gaat een deel van Bastiaans herinneringen aan zijn eigen wereld verloren. Lukt het hem nog om de weg naar huis terug te vinden? Of moet hij voor eeuwig door Fantasië blijven dolen? Zijn Fantasische vrienden besluiten Bastiaan te helpen. Maar wil hij zich wel laten helpen?

Het boek is prachtig uitgegeven. Als het over Bastiaan gaat, in de mensenwereld, is het in rood gedrukt. Het oneindige verhaal zelf is in blauw gedrukt. Op het moment dat Bastiaan in het verhaal verdwijnt, blijft het dus blauw. Elk hoofdstuk van het oneindige verhaal begint met een van de hoofdletters van het alfabeth en een prachtige, toepasselijk geïllustreerde, gekalligrafeerde hoofdletter. Dus niet alleen een genot voor de geest, maar ook voor het oog.

Voor volwassenen is het iets te moralistisch, maar kinderen kunnen nog goed tegen denken zonder nuances. Dat hoort natuurlijk ook wel een beetje bij het sprookjesachtige. Wb de leeftijdscategorie: ikzelf las het toen ik 13 was. Mijn oudste (11) begreep het stukken beter dan mijn jongste (6), maar ook voor de laatste was het genieten.

Robert Harris - Pompeii

De kinderen zijn momenteel helemaal into natuurgeweld, en dan bij voorkeur vulkanen. Zo ligt al tijden het boekje 'vurige vulkanen' op het toilet, en dus kan moeders ook een hapje daarvan meelezen. Van een collega kreeg ik allerlei filmpjes over de Mount St. Helens, de vulkaan vlakbij Seattle die in 1980 als gevolg van een enorme eruptie uit elkaar gevlogen is. In de vakantie zijn we bovendien naar de Auvergne geweest, de streek in midden-Frankrijk waar het landschap gevormd wordt door een keten gedoofde vulkanen. En dus nam ik een boek met de titel Pompeii mee.

Het verhaal
Het verhaal begint twee dagen voor de Grote Eruptie van de Vesuvius in 79 AD. Niemand heeft nog enig vermoeden welke ramp hen binnenkort zal treffen. De ingenieur die verantwoordelijk is voor het aquaduct dat de baai rond Neapolis voedt, waaraan ook Pompeii ligt, is verdwenen en dus wordt de jonge Marcus Attilius door Rome gezonden om hem op te volgen. Al snel blijkt dat er heel wat aan de hand is. Niet alleen is er ineens een grote storing in het aquaduct waardoor de plaatsen rond de baai plotseling zonder water zitten, met sociale onrust als gevolg. Dat probleem kan Attilius wel aan, hij gaat gewoon het aquaduct repareren. Daarbij stuit hij echter op gesjoemel en omkoperijschandalen. Natuurlijk komt hij ook een mooi, maar zeer onbereikbaar meisje tegen. En ondertussen gaat de berg in de buurt steeds raarder doen.

De schrijver heeft zich duidelijk zeer goed ingelezen in het onderwerp. Hij citeert regelmatig Plinius, die ooggetuige is geweest van de uitbarsting, en een belangrijke bijrol heeft in het boek. Daarnaast begint elk hoofdstuk met een citaat uit een van de vele wetenschappelijke werken over vulkanisme. En de tijdsspanne waarin het boek zich afspeelt (2 dagen voor de uitbarsting tot vlak erna) is natuurlijk een schitterend gegeven. Wij weten immers wat er toen gebeurd is, wat de gevolgenz ijn geweest van deze vreselijke uitbarsting. Maar de mensen uit het boek weten van niets. En hoe hadden ze ook wat kunnen weten?

Ik vond dit een heerlijk vakantieboek.

Ian McEwan - The daydreamer

Van een van de boekgrrls kreeg ik The daydreamer van Ian McEwan. Dit boek is bedoeld voor zowel kinderen als volwassenen, zo belooft de blurb. En wat mij betreft is die belofte waargemaakt.

Allereerst is het in een aantrekkelijke tweekleurendruk uitgegeven, blauw met zwart. Ten tweede zijn de verhalen geschreven vanuit de volwassen Peter, terugkijkend op zijn dagdromen die hij als kind had. En ten derde de dagdromen zelf: mooi verzonnen verhalen. En zo geschreven dat je je gaat afvragen (zeker als kind) of het nou dromen zijn of echt gebeurd... Zo droomt Peter ervan dat hij in de huid van hun oude kat kruipt en hem zo een laatste groot avontuur bezorgt. Of de verwisseling tussen hem en de in zijn ogen zeer irritante jengelbaby van zijn tante die op bezoek is.

Ja, een lief boekje.